Ægir - 01.06.1999, Síða 15

eins og hinir, selja kvótann og gerast
sægreifi. Þetta er því miður að gerast
hringinn í kringum landið og það eru
forréttindi örfárra aðila að fá að sækja
fiskinn í sjóinn. Ofan í kaupið eru svo
frystitogararnir að nýta hráefnið illa
og þeir henda meirihlutanum af fisk-
inum í sjóinn en hirða aðeins besta
hlutann. Hjá okkur erum við hins veg-
ar að nýta hausa, afskurð og yfir höfuð
allt sem hægt er að nýta. Ég gæti trúað
að í vinnslunni hjá mér færi í gegn
álíka magn og hjá einum frystitogara
yfir árið en munurinn er sá að við
veitum þrisvar sinnum fleira fólki
vinnu en frystitogari gerir," segir Jón.
Væri skynsamlegast að kaupa
frystitogara eins og hinir
Jón segist ekki sjá í fljótu bragði
hvernig unnt verði að snúa frá því
kvótakerfi sem er við lýði og er and-
stætt hans skoðunum.
„Kannski er skynsamlegasta leiðin
mín að taka þessa starfsemi mína í
landi og útgerðina og sameina þetta
allt í einu frystiskipi - spila þannig
með kerfinu eins og hinir. Ef stjórn-
völd setja leikreglurnar þannig að ein-
hver ákveðinn hópur standi alltaf
skrefinu framan en aðrir þá hljóta allir
að leita inn í þennan sama farveg. Það
er greinilegt að stjórnvöld leika þenn-
an leik og frystitogurunum fjölgar sí-
fellt á kostnað landvinnslunnar.
Mér finnst líka óeðlilegt að nú við
aldamót sé ennþá allur réttur miðaður
við árið 1983 en þeir sem hafa t.d.
leigt kvóta og verið sannanlega í út-
gerð síðustu fimm árin hafa ekki unn-
ið sér neinn rétt. Þarna er augljóslega á
ferðinni ósanngjarnt kerfi sem hlýtur
að þurfa að breita, fyrr eða síðar," segir
Jón.
Gengur vel að fá vinnuafl
í Reykjavík
Hjá Fiskkaupum vinna um 30 manns
við fiskvinnslu en í heild um 80
manns hjá fyrirtækjum Jóns Ásbjörns-
sonar. Bátar Fiskkaupa eru tveir, 200
Jðn Asbjömsson, fískverkandi, við Reykjavíkurliöfn þar sem hann hefur rekið saltfisk-
verkun sína um árabil. Fyrirtœki hans hefur keypt hráefhi á fiskmörkuðum en hefur sótt
í sig veðrið í útgerð enda reynslan sú að verð á mörkuðum er ofhátt til að vinnslan geti
borið sig með því hráefni einu sanum.
tonna báturinn Kristrún og 30 tonna
bátur sem fyrirtækið keypti nýlega frá
Árskógssandi og mun fá nafnið Ásrún.
Stærri báturinn landar yfirleitt beint í
vinnsluna í Reykjavík en Jón segir
hinn bátinn oftast landa í Þorlákshöfn
og síðan er aflanum ekið til höfuð-
borgarinnar til vinnslu.
Aðspurður um samkeppni fisk-
vinnslu í Reykjavík við aðrar atvinnu-
greinar um vinnuaflið segir Jón að
reyndin sé sú að sé stór hluti hans
starfsfólks komi erlendis frá, gjarnan
fólk sem búsett hefur verið um nokk-
urt skeið hér á landi.
„Hvað launin varðar þá held ég að
hér í Reykjavík séu ekki greidd hærri
laun í fiskvinnslu en í sömu grein úti á
landi. Ég hef ekki verið í neinum
vandræðum með að fá fólk til vinnu
og get því auðveldlega fjölgað þegar
ástæða er til og fækkað þegar þannig
árar. En ég kvarta ekki, vinnsla og
útgerð ganga ágætlega og skilaði
samstæðan hagnaði á síðasta ári og þá
er ekki ástæða til annars en bjartsýni,"
segir Jón Ásbjörnsson, fiskverkandi.
ÆCiin 15