Ægir - 01.07.2000, Blaðsíða 39

FERÐARAUNIR
Kristslíkneskið sem gnæfir yfir Rió.
ákvað á miðri leið að lenda frekar
í Sao Paulo en Rio, farþegar sem
ætluðu til Rio gætu bara reddað
sér. Það gekk hins vegar ekki
vandræðalaust og þurfti næstum
að ræna flugvél til að fljúga áfram
til Rio.
Til Rio komst ég en frídagur-
inn sem ég hafði séð í hillingum
með sól og sandi var floginn út í
veður og vind.
I leigubílnum á leiðinni á
hótelið byrjaði að rigna eins og
hellt væri úr fötu. Eg hafði heyrt
að á þessum árstíma rigndi oft
mjög hressilega í einn til tvo tíma
seinnipart dags og hafði því litlar
áhyggjur þó óneitanlega væri
þetta enginn íslensk gróðrarskúr.
Fólk og bílar á sundi
í rigningarvatni
Á hótelinu beið konsúllinn með
tilbúna dagskrá af fundum og
heimsóknum í fyrirtæki langt
fram eftir kvöldi.
Umferðin gekk hægt vegna
rigningarinnar og þvf var best að
reyna að ná nokkrum mínútum í
svefn í aftursæti leigubílsins en í
því að ég er rétt að hverfa inn í
draumalandið bankar leigubíl-
stjórinn í mig og bendir mér á að
vatn sé farið að flæða inn í bílinn.
Stuttu seinna drapst á vélinni
þegar vatnið flæddi yfir húddið.
Eg sat sem fastast og hugsaði að
það hlyti að stytta upp mjög fljót-
lega. Þegar fólk, sem var í bílun-
um á undan, var farið að synda
framhjá og vatnið inni í bílnum
farið að nálgast eyrnasneplana á
mér var hins vegar fárra kosta völ.
Eg bjargaði farangrinum úr skott-
inu á bílnum og synti með hann
upp í brekku skammt frá þar sem
fjöldi fólks horfði á bílana sína
hverfa undir vatn án þess að geta
nokkuð að gert.
Verra var þó að í sumum bílun-
um var ennþá fólk sem ekki þorði
út úr þeim. Það var ekki sérlega
geðslegt að svamla um í brúnu
vatninu en ekki um annað að ræða
en að þeir sem væru syndir hjálp-
uðu til að koma fólki og bílum úr
því sem minnti stöðugt meira á
stöðuvatn.
Þar sem fæstir í „björgunar-
sveitinni" skildu mikið í ensku
var íslenska notuð óspart sem
skilaði sér í því að eftirá heyrði ég
að nokkrir í „björgunarsveitinni"
gátu sagt „ein, tver o yta“ og
„halta kjatti og halta atram".
Enginn drukknaði en nokkrir
voru fluttir á spítala.
Um nóttina komst ég loksins á
hótelið, rennblautur og brúnn af
drullu. Eftir tveggja sólarhringa
hrakningar hugsaði ég að kannski
hefði ég bara átt að halda áfram á
sjónum.
Kjötát brasilískra
kaupmanna
I dagblöðunum daginn eftir kom
fram að vatnshæðin þar sem ég
hafði verið kvöldið áður hafði far-
ið í allt að fjóra metra og var stífl-
uðum niðurföllum kennt um.
Það sem eftir var ferðar gekk
samkvæmt áætlun að þvf undan-
skildu að mér var ekki kunnugt
um að öllum viðskiptafundum í
Brasilíu fylgir málsverður og að
brasilískir kaupsýslumenn vilja
helst borða kjöt og mikið af því í
hverja máltíð, sama hvort það er
kvöld, morgun eða miður dagur.
Þyngdaraukning uppá tíu kíló á
jafn mörgum dögum var því
óumflýjanleg og nauðsynleg til
þess að falla í kramið.
Hlé á milli funda notað til að sleikja sólina. Ekki taust við aó
greinarhöfundi hafi þótt nóg um þyngdaraukninguna sem fytgdi
kjötáti með brasiliskum kaupmönnum!
Cabacabana-ströndin með „sykurtoppinn" í fjartægó.
39