Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Qupperneq 12

10
nefndarinnar, og dr. Leifs Ásgeirssonar, verður hlé á verki
þessu, enda mun það hlé notað til þess að athuga fyrirkomulag
og starfsreglur ýmissa erlendra háskóla, er okkur mætti að
gagni koma, en sum þessi gögn fengust ekki hingað, þrátt fyrir
nokkra eftirgangsmuni, fyrr en undir vor, og tafði það m. a.
störf nefndarinnar. Er þess að vænta, að verki þessu Ijúki á
næsta háskólaári.
Síðastliðið háskólaár voru innritaðir stúdentar í öllum deild-
um háskólans samtals 744, þar af í guðfræðideild 42, í lækna-
deild 234, í lagadeild 120, í viðskiptadeild 89, í heimspekideild
221, í verkfræðideild 37. Af þessum hóp luku 86 fullnaðarprófi
á árinu, og eru þá meðtaldir verkfræðingar, sem luku hér fyrra
hluta prófi og munu nú flestir eða allir halda áfram námi við
erlenda háskóla. Tala kandídatanna skiptist eftir deildum sem
hér segir: 1 guðfræði 10, í læknisfræði 16, í tannlækningum 2,
í lögfræði 29, í viðskiptafræði 12, í heimspekideild B.A.-próf 9,
í verkfræði, svo sem áður greinir, 8. Á þessu ári lauk enginn
stúdent námi i íslenzkum fræðum. Við skýrslu þessa er í raun-
inni ekkert sérstakt að athuga. Kandídatafjöldinn er að sjálf-
sögðu allhár, en þó sízt hærri en vænta má, ef litið er til tölu
stúdentanna í heild. 1 haust til þessa dags hafa nýir stúdentar
verið skráðir alls 170, þar af í guðfræðisdeild 9, í læknadeild
37, í lögfræðisdeild 11, í viðskiptadeild 26, í heimspekisdeild 77
og í verkfræðisdeild 10.
Háskólinn er orðinn einn stærsti skóli landsins að nemenda-
fjölda, enda er nú svo komið, að sjálf háskólabyggingin er í
raun og veru ofsetin. Að vísu má kalla, að sjálft kennsluxýmið
sé enn þolanlega mikið, en hins vegar skortir mikið á, að rúm
sé í skólanum fyrir ýmsa starfsemi, er kennsluna varðar og
stuðla ætti til þess, að nemendur hefði sem fyllst gagn af dvöl
sinni hér. Hér vantar tilfinnanlega rúm fyrir verklegar æfingar
í flestum greinum með tilheyrandi handbókasafni og öðrum
tækjum, þar sem stúdentar undir handleiðslu kennara geta við
góð skilyrði leyst af hendi tiltekin verkefni, og það því fremur
sem lestrarsalur í bókasafninu er í minna lagi, enda lítt ætlaður
til slíkra nota. Það er því sjálfsagt, að auka þarf húsrými skól-