Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Síða 74

72
ókyrr, og valt skipið mjög. Helga var sjóhraust vel og kom því
að miðdegisverðarborði. Er þjónninn var að bera um súpuna, kom
eitt ólagið á. Missti þá þjónninn stjóm á sér og hellti brennheitri
súpu yfir Helgu. Brenndist hún nokkuð, auk þess sem nýr sparikjóll
hennar m. m. varð löðrandi í súpu og fitu. Þjónn sá, sem hlut átti
að máli, var ungþjónn, tæpra 15 ára, óharðnaður á sjó og sjóveik-
ur, þegar óhappið varð. Einhverjar tilraunir gerðu skipsþemur til
þess að hreinsa kjólinn, en árangurinn varð sá, að hann varð
ónýtur.
Er skipið kom til N-kaupstaðar, krafðist Helga bóta hjá bryta
og skipstjóra, en þeir vildu engu sinna kröfum hennar og vísuðu
til aðalskrifstofu félags þess, er átti skipið.
Þegar Helga kom heim, skýrði hún Áma frá hugulsemi Jóns, og
fékk Árna bókina. Hörmuðu þau öll andlát Jóns. En hringinn
geymdi hún til aðfangadagskvölds, en afhenti Guðrúnu hann þá
sem jólagjöf frá Jóni, eins og umtalað var.
Skömmu eftir nýárið barst Helgu bréf frá þeim bróðursonum
hennar, Helga og Einari. Kváðust þeir hafa komizt að raun um,
að hún hefði undir höndum sparisjóðsbók Jóns, föður þeirra, og
hring, sem í rauninni væri eign móður þeirra. Vildu þeir, að Helga
skilaði hvomtveggja.
Mjög samhljóða bréf fékk hún frá móður þeirra. Helga svaraði
um hæl, skýrði frá því, hvað gerzt hafði og kvaðst hafa ráðstafað
bókinni og hringnum á þann hátt, sem Jón hefði fyrirmælt, enda
engin sönnun, að nokkur annar en Jón ætti hringinn. Urðu nú leið-
indi af þessu milli frændfólksins, en hver og einn vildi halda á
sínum rétti. Lokin urðu þau, að þeir bræður höfðuðu mál gegn
Áma og kröfðust afhendingar á bókinni, og annað gegn Guðrúnu
til afhendingar á hringnum. í báðum málum gerðu þeir til vara
kröfur á hendur Helgu um skaðabætur.
Er Helga fékk engar bætur fyrir bmnasár sín og fataskemmdir,
er áður greinir, höfðaði hún mál gegn skipseiganda h/f X, er rak
veitingastarfsemina, brytanum Magnúsi Magnússyni, er réði þjóna-
lið skipsins og stjómaði því, svo og gegn þjóninum Ingvari Jóns-
syni. Krafðist hún dóms yfir þeim einum fyrir alla og öllum fyrir
einn, en til vara þeim, er ábyrgir þættu vera. Þá vildi og Guðrún
halda sér við samning þann, er fyrr greinir, um vist á heimili
Jóns.
Gerið grein fyrir sjónarmiðum þeim, sem máli skipta um úrlausn
aðal- og varakrafna, svo og hver málalok eigi að vera.