Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Qupperneq 98

96
1 fulltrúaráði Bókmenntafélagsins átti hann sæti síðastliðin
42 ár, og forseti Sögufélagsins var hann síðan 1935. Var hann
heiðursfélagi í báðum þessum félögum.
Hann var í ritstjóm Nordisk Tidsskrift for Intemational Ret,
Tidsskrift for rettsvidenskap og ritstjóri Tímarits lögfræðinga.
Hér eru eigi talin öll þau opinberu störf, sem honum voru
falin, en það, sem hér hefir verið nefnt, sýnir, hversu víðáttu-
mikið starfssvið hans var. Þegar þess svo er gætt, að hann leysti
af hendi umfangsmikil ritstörf, jafnframt öllum þessum mörgu
og umsvifamiklu störfum, þá er það ljós vottur þess, bæði
hversu frábær iðjumaður hann var og hversu mikilli og óvana-
legri starfsorku hann var gæddur.
Þegar Einar hóf starf sitt sem kennari við lagaskólann, mátti
segja, að íslenzk lögfræði væri óplægður akur. Það varð hlut-
verk hans og samkennara hans við lagaskólann að leggja þar
hönd á plóginn. Þeir urðu brautryðjendurnir í íslenzkum lög-
vísindum, og hlutur Einars í því starfi varð næsta mikill, enda
er hann mikilvirkastur höfundur lögfræðirita allra manna fyrr
og síðar hér á landi. Lögfræðirit hans eru þessi, og er þó eigi
getið fjölmargra smærri ritgerða hans, er birtust í ýmsum
tímaritum, innlendum og erlendum: Islenzkur kirkjuréttur
(1912), Dómstólar og réttarfar á Islandi (1911—1913), Réttar-
staða Islands (1913), Ríkisréttindi Islands (með Jóni Þorkels-
syni, 1908), Meðferð opinberra mála (1919), Þjóðréttarsam-
band Islands og Danmerkur (1923, kom út í danskri þýðingu
1926), Þjóðabandalagið (1934), Réttarsaga Alþingis 930—1930
(1937), Réttarsaga Alþingis 1930—1944 (1945), Almenn með-
ferð einkamála í héraði (1941), Áfrýjun einkamála (1. útg.
1921, 2. útg. 1937), Afbrigðileg meðferð einkamála í héraði
(1. útg. 1922, 2. útg. 1942), Uppboð og undirboð (1923), Is-
lenzkur skiptaréttur (1. útg. 1924, 2. útg. 1945), Kyrrsetning
og lögbann (1. útg. 1925, 2. útg. 1937), Ágrip af íslenzkri stjórn-
lagafræði I. (1. útg. 1927, 2. útg. með viðaukum eftir Bjarna
Benediktsson, 1935), Aðfarargjörðir (1. útg. 1929, 2. útg. 1947),
Grænlandsmálið (1934). Mörg rita þessara komu út á prenti,
önnur fjölrituð. Þegar talin eru lögfræðirit Einars, er þess jafn-