Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Side 99

97
framt að minnast, að hann innti af hendi geysimikið starf við
samning fjölmargra frumvarpa til laga og lagabálka. Allir laga-
bálkarnir um hinar ýmsu greinar réttarfarsins, sem lögfestir
hafa verið hér á síðari árum, eru hans verk að mestu eða öllu
leyti, og hann mun einnig hafa verið aðalhöfundur vg^nalag-
anna frá 1923.
Einar ritaði og fjöldamargt um önnur efni en lögfræði, eink-
um um sögu landsins, en hann var mjög margfróður um það
efni. Má um rit hans og ritgerðir, er hér hefir eigi verið getið,
vísa til afmælisrits þess, er honum var helgað sextugum, og til
lögfræðingatals Agnars Kl. Jónssonar, en í báðum þessum rit-
um eru skrár um rit hans.
Með ritum sínum hefur Einar auðgað íslenzkar lögfræðibók-
menntir stórlega. öll eru rit hans skýr og skilmerkileg, vönduð
og nákvæm, en þau einkenni hafði og kennsla hans. Hann vand-
aði mjög málfar sitt, og hlutur hans í þeirri hreinsun, sem
íslenzkt lagamál hefur fengið á síðari tímum, er næsta mikill.
Þekking hans á íslenzkum lögum var frábær, einnig í þeim
greinum, sem eigi voru kennslugreinar hans. Dáðist eg oft að
því með sjálfum mér, er við sátum á deildarfundum og völd-
um efni til skriflegs prófs, hversu hann virtist hafa hverja þá
spurningu, sem við kennararnir hreyfðum, fyllilega á valdi sínu,
og fannst mér eins og hann myndi geta leyst vel úr þeim undir-
búningslaust. Hann hafði skarpar gáfur og trútt og traust
minni, enda hafði hann í æsku verið afburða námsmaður. Við
embættispróf hlaut hann hærri einkunn en nokkur annar Is-
lendingur hafði fengið í þeirri grein við Hafnarháskóla og var
námstími hans þó í styttra lagi.
Einars verður lengi minnzt í sögu íslenzkra lögvísinda. En
hann vann sér einnig sess, og hann ekki óvirðulegan, í þjóðar-
sögunni. Á fyrra hluta starfsára hans, árunum 1908—1918,
voru deilurnar um réttarstöðu landsins hvað harðastar, og þá
féll það í hlut Einars að vera aðalmálsvari vor á hinum fræði-
lega vettvangi sambandsmálsins. Var hann allra manna bezt til
þess fallinn sakir hinnar djúpsettu þekkingar sinnar á sögu
þjóðarinnar og skiptum hennar við erlenda valdhafa. Á móti
13