Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1955, Side 101

99
einu ári, 1909—1910, er hann var námskandídat við Kommune-
hospitalet í Kaupmannahöfn.
Um það leyti, sem Háskóli Islands var stofnaður, mun Jón
Hj. Sigurðsson hafa þótt og verið álitlegastur ungra lækna sem
lyflæknisfræðingur hér á landi, og því hefur honum verið veitt
héraðslæknisembættið í Reykjavík, en þvi hafði fylgt kennsla
við læknaskólann, og ákveðið hafði verið, að héraðslæknirinn
í Reykjavík væri jafnframt aukakennari við læknadeild há-
skólans. Jón Hj. Sigurðsson tók því við kennslunni í lyflæknis-
fræði strax frá stofnun háskólans, og þó að sú fræði væri ein
af aðalnámsgreinum læknadeildarinnar, var henni ekki ætlað-
ur hærri sess en að vera aukastarf héraðslæknis í mannflesta
læknishéraði landsins, sem fyrir kennsluna fékk lítilfjörlega
árlega aukagetu. Ekki var svo vel, að háskólakennarinn þyrfti
aðeins að sinna opinberum störfum héraðslæknisembættisins,
heldur þurfti hann líka að stunda almennar lækningar, til þess
að sjá sér og sínum farborða og líka til þess að hafa einhverja
sjúklinga, sem hægt væri að nota við kennsluna. Þá þurfti
oft að tína upp hingað og þangað utan úr bæ, því að sjúklingar
með lyflæknissjúkdóma fengu sjaldan inni í spítala. Þar var
venjulega fullsetið af sjúklingum, sem þurftu handlæknisað-
gerða við. Nokkur breyting fékkst á þessu til batnaðar, þegar
bæjarlæknisembættið í Reykjavík var stofnað 1922, en pró-
fessorsembætti í lyflæknisfræði fékkst ekki stofnað fyrr en
1932.
Það gefur að skilja, að erfitt hefur verið að kenna læknis-
fræði í háskóla við slíkar aðstæður, og auðvitað varð kennslan
að mestu leyti bókleg, en þó varð það svo, að læknakandídatar
héðan reyndust hlutgengir á við aðra læknakandídata, þegar til
útlanda kom, til framhaldsnáms.
Á þessum erfiðleikum varð fyrst breyting, þegar Landspítal-
inn tók til starfa í árslok 1930 og Jón Hj. Sigurðsson gerðist
yfirlæknir lyflæknisdeildarinnar, en að undirbúningi Landspítal-
ans hafði hann starfað um mörg undanfarin ár. Þá fyrst sköp-
uðust aðstæður til reglulegrar klíniskrar kennslu og til bættra
rannsókna sjúklinga og meðferðar.