Dýraverndarinn - 01.12.1972, Qupperneq 6

Friðun-
verndun
Sólmundur Einarsson
Síffræðingur hefur skrifað
þessa grein fyrir
Dýraverndarann.
Hann hefur áður skrifað
fyrir Dýraverndarann,
en í 3. lölublaði þessa árs,
ritaði hann mjög fróðlega
grein um hreindýr.
Oft og mikið hefur verið rætt um friðun ýmissa
svæða, tegunda dýra og fugla og er það ágætt á þess-
um róstursömu tímum. Annað er það að slíkar frið-
anir skulu gerðar að rannsökuðu máli, þannig að vissa
geti fengizt fyrir því að hún sé réttmæt, á ég aðallega
við líffræðilega friðun. Mörg eru þau dæmi um að
friðun dýra hafi gagnhverf áhrif, t. d. er það velþekkt
að Kanadamenn hafa friðað stór svæði fyrir þjóð-
garða og þar af leiðandi allar veiðar hjartadýra á þeim
slóðum. Arangur þeirra friðunar hefur orðið sá að
stofnunum fjölgaði svo ört að dýrin féllu í þúsunda
tali og það beinlínis úr hungri þar eð beitin brást. Nú
má ekki skilja þetta þannig að ég sé andvígur hvers
konar friðun heldur hitt að ég sé hlyntur grundvelli
fyrir velheppnaðri friðun. Sí og æ koma upp háværar
raddir sem fordæma ýmsar veiðar dýra um allan heim
og sér í lagi hafa selveiðar borið oft á góma. Selveiðar
eru aðallega smndaðar af Norðmönnum og Kanada-
mönnum og aðeins skinn og spik þessarra dýra nýtt,
skinnin til að klæða kvenfólkið. Ég hef sjálfur kynnt
mér veiðiaðferðir Norðmanna og komist að raun um að
mannúðlegri drápsaðferð á dýrum er vandleitað. Til
þessarrar veiða nota þeir haka á löngu skafti og eru
dýrin rotuð fyrst og síðan er hakanum snúið við og

Sólmundur Einarsson við rannsóknarstörf.
oddurinn rekinn í gegnum hauskúpuna og fær dýrið
bráðan bana (ekkert ósvipað þeirri sláturaðferð er not-
uð var hér á landi). Mikill úlfaþymr kom upp í þessu
máli er blaðið Le Match í Frakklandi fékk tvo Kanada-
menn til að flá kóp lifandi í blóðpolli á hvítum ísnum
og af því teknar litmyndir er sendar voru um allan
heim með yfirskrift að þannig væri selurinn drepinn
í ísnum. Auðvitað var þetta fordæmanlegt og hafði
mjög mikil áhrif á fjölda fólks. Stofnuð voru samtök
manna um alla Evrópu sem unnu gegn seladrápi og
veittust gegn þeim þjóðum er þær stunda. Frakkar,
Italir og Englendingar voru fremstir í flokki andstæð-
inganna. Nú er því og þannig farið að auðveldara er
að sjá flísina í auga bróður síns en bjálkann í sínu
eigin og þannig var þessu farið með þessar þjóðir. Vel-
kunnugt er að Frakkar ala upp gæsir. Til að fá sem
stærsta lifur, sem notuð er til kæfugerðar, troða þeir í
gæsirnar matnum en þær eru tjóðraðar að staðaldri.
Englendingarnir (Enski aðallinn) stunda enn refaveið-
ar á hestbaki og nota við veiðarnar ógrynni hunda sem
elta bráðina þar til hún er að niðurlotum komin og
rífa hana á hol. Islendingar eru heldur ekki varhluta
ómannúðlegrar drápsaðferðar og á ég þar við hvernig
kópurinn er veiddur hér við land, honum er hreinlega
drekkt í þar til gerðum netum. Einnig má benda á það
að af sumum refaskyttum er notaður yrðlingur sem er
látinn skrækja með öllum hugsanlegum brögðum til að
fá foreldra hans út úr greninu. Þetta er auðvitað allt
viðkvæmnismál og þarf að kanna málið frá öllum hlið-
um áður en það er tekið til meðferðar. Ég ætla því hér
ekki að koma með neinn ágreining og ber ekki að
94
DÝRAVERNDARINN