Búnaðarrit - 01.01.1915, Qupperneq 9

BÚNAÐARRIT
3
Egg'ja- Áður en eg fer að tala um orsakir til
taka. fúlu eggjanna, ætla eg að minnast nokkrum
orðum á eggjatökuna o. fl., er stendur í
sambandi við hana.
Margir virðast hafa þá skoðun, að eggjatakan só
eitt hið mesta mein æðarvarpanna — eggjatakan só svo
gífurleg víða hvar, að til vandræða horfi með viðhald
fuglsins, hvað þá heldur fjölgun hans. Satt er það að
vísu, að of mikil eggjataka skemmir varpið á fleiri vegu
en einn.
Það kalla eg of milclci eggjatöku, ef sú regla er
notuð, að skilja 4 egg eða færri eftir í hreiðri, þ. e. sé
um mörg egg í sama hreiðrinu að ræða, t. d. 8 eða 9.
Það kalla eg óþarfiega litla eggjatöku, ef ekkert er
tekið. — En slœma kalla eg eggjatökuna, þegar ekki er
byrjað að taka eggin, fyr en mörg egg eru komin í
hreiðrið. Sé t. d. komin 5—6 egg í hreiðrið, þá á
varphirðirinn það á hættu, annaðhvort að taka setið
eða ungað egg, eða þá að drepa ungann, sem er ný-
byrjaður lífsstarfið.
Skynsamleg eggjataka gerir engu varpi mein. Iíygg
eg, að taka megi að ósekju svo sem svarar einu eggi
úr hverju hreiðri. En það er annað, sem engu síður
gerir vörpunum stórmein en eggjatakan, og það eru
fúlu eggin. Eggin, sem tekin eru, verða þó varpeigend-
unum að gagni, en fúlu eggin engum. Sumir fullyrða,
að fjöldi fúlu eggjanna standi í sambandi við eggjatök-
una, þannig, að því minna sem tekið sé af eggjum, þeim
mun fleiri verði fúl egg. En eftir minni reynslu er ekki
svo. Enn halda sumir því fram, að ef æðurin ungar út
fieirum eggjum en 4—6, þá sé hún ekki fær um að
sjá ungunum farborða — þeir hljóti að veslast upp og
deyja. Mun eg seinna koma að þessu og ýmsu fleiru,
sem hér er að eins drepið á.