Búnaðarrit - 01.01.1915, Síða 24

18
BÚNAÐARRIT
að hylmarar eru á hverju strái — að heita má; en
hylmingin deyflr siðferðistilflnninguna og virðinguna fyrir
lögunum og getur orðið þess valdandi, að hylmarinn
leiðist til lögbrota líka, á einhvern hátt, í þeirri von, að
yflr sinum brotum muni verða þagað, fyrst hann þegir
yfir annara brotum. Oft, eða jafnvel oftast, mun vera
þagað um brot annara vegna þess, að hylmarinn býst við,
að hafa eitthvert gagn af að þegja; en oft er eins og
mönnum }>ylá minkun að því, að Ijósta upp lögbrotum
annara. Og þá er nú 3körin komin upp í bekkinn, þegar
mönnum þykir skömm að því, að stuðla til þess, að lög-
unum sé hlýtt.
Bg nefni æðarfugladrepina veiðiþjófa, vegna þess að
þeir eiga þetta nafn skilið með öilum rétti. Þeir sem
sé stela frd þjöðfélaginn. Þjóðfélagið hefir friðað æðar-
fuglinn, til þess að það gæti haft sem mest not. af hon-
um, en veiðiþjófarnir skeyta ekki þessari fiiðun; þeir
unna ekki þjóðfélaginu að nota sem mest og bezt gæði
síns eigin lands. Yeiðiþjófarnir eru ekki betri en þeir,
sem ganga út, í hagann og skjóta lamb undir á eða á
frá lambi. Annaðhvort þeirra kemur til réttar að haustinu,
en hitt ekki, og enginn veit hvað af því er orðið. Annað-
hvort æðurin eða unginn kemur í varpið að vorinu, en
aldrei framar sá fugl, sem skotinn er — enginn veit
hvað um hann varð. Og eg efast um, að veiðiþjófurinn
eða veiðiþjófarnir víli fyrir sér að brjóta eignarréttinn á
'óllum svæðum, ef þeir sjá sér færi. Það er að eins
hræðsian, sem heldur í hemilinn á þeim. Og allir þessir
menn bera sig mannalega., eins og ekkert væri um að
vera. Og þeir vilja láta teija sig með föðurlandsiúmíMí.
Nei — ættlandsástar-gjálfur þeirra er „orð, orð, innan-
tóm, sem fylla storð fölskum hijóm“. Pöðurlandssvikarar
eru allir þeir, er víssvitandi svikja út úr ættlandinu, eða
stela frá því, þúsundum króna árlega, og það gera veiði-
þjófarnir — æðarfugladrepirnir.
Ritað 10. marz 1914.
Quðm. Ðavíðsson,
frá Hraunum.