Búnaðarrit - 01.01.1915, Síða 31

BÚNAÐARRIT
25
afkasta sem mestum slætti á sem lóttastan hátt, að þeir
geti sagt unglingum það, svo að þeim só það auðskilið..
Það er með öðrum orðum annað, að kunna verkið, eða
geta kent öðrum það.
Mér hefir komið til hugar, hvort ekki væri hægt
að fá sláttuhaga menn, sem jafnframt hefðu góðan skiln-
ing á verkinu, til þess að halda sláttunámsskeið fyrir
unglinga, og enn fremur hvort ekki væri hægt að láta
menn keppa til verðlauna við slátt, líkt og við íþróttir.
Þetta hvorttveggja fyndist mór framkvæmanlegt, og
bein og óbein áhrif, sem þetta hefði, mundu geta orðið
talsvert mikil, ef gengið væri að þvi með fyrirhyggju
og þrautseigju.
Búnaðarsamböndin hafa nú með höndum kenslu í
jarðyrkju, og er útlit á, að það muni gefa góða raun,
og fyndist mér vel til fallið, að þau athuguðu, hvort
þau gætu ekki komið upp þessari sláttukenslu og keppni.
Þurkun heys og heimflutningur tekur oftast 1/a af
heyskapartímanum, og á sumum stöðum alt að helmingi.
Alt sem getur flýtt þessum verkum er mjög mikilsvert,
einkum með tilliti til þess, að þessi vinna verður ekki
framkvæmd nema i þurk, eða þurru veðri, sem oft vill
verða af skornum skamti. Eg vil því fara hér nokkrum
orðum um ýmsar aðferðir til að flýta þessum verkum.
I. Sleða-akstur.
Takmark okkar við heyflutning ætti að öllum lík-
indum að vera það, að geta flutt heyið óbundið, og þá
að mestu á fjórhjóluðum vögnum. En ýmsar ástæður
og staðliættir gera það að verkum, að það þykir ófram-
kvæmanlegt á mörgum stöðum, eins og nú stendur, en
með vaxandi notkun hesta fyrir æki mun margt af
þeim tálmunum hverfa. Sleða-akstur á heyi að sumrinu
er víst, lítt þektur nú á dögum; eg notaði hann dálítið
í sumar og skal eg skýra hór frá reynslu minni.
A síðastliðnu vori hafði eg með höndum fjárhúsa-