Búnaðarrit - 01.06.1940, Síða 26

XVIII
BÚNAÐARRIT
sjaldan á þingfundum, og alls ekki hin síðari þingár
sín.
Verið getur, að honum hafi ekki verið lagið að eiga
í orðasennum — veit ekki um það — en hitt er víst,
að hann gat verið prýðilega mælskur, þegar hann
var að sltýra málefni, sem hann hafði mætur á.
Hins vegar leit hann svo á, að sá þingmaður væri
ekki mikils virði, sem aðrir þingmenn gætu snúið á
milli sín við umræður mála. Hann taldi það nægja,
að framsögumaður hvers máls, héldi stutta ræðu til
skýringar á málefninu sjálfu, til þess að þingmenn
gætu myndað sér sjálfstæða skoðun um málið.
Eins og áður er vikið að, var Hjörtur kosinn á
þing af gainla Sjálfstæðisflokknum. En þegar sá
flokkur klofnaði í tvennt: „þversum" og „langsum"
— svo voru flokkshrotin nefnd — þá var hann með
,,þversum“-brotinu, ásamt Bjarna frá Vogi, Benedikt
Sveinssyni, Sigurði Eggerz og fleirum, og var mjög
náin samvinna með honum og Bjarna frá Vogi, eink-
um hin síðustu árin.
Hann lét sér mjög annt um sjálfstæðisinálið og allt,
sem laut að bætlri meðferð utanríkismála. Honuin
sveið tómlæti og sundurlyndi landa sinna um þessi
mál.
Þó hann væri sparnaðarmaður við afgreiðslu fjár-
laga, sýndi hann þar meira víðsýni en almennt gerist,
t. d. var honum mjög annt um að vel væri húið að
háskólanum, og sömuleiðis að ungum og efnilegum
menntamönnum og listamönnum, en námssyrktir til
þeirra hafa æði oft verið taldir el'tir af mörgum þing-
mönnum. Mér er sérstaklega minnisstætt í þessu sam-
bandi, er hann minntist á ungan sagnfræðing, sem þá
var farinn að gefa út rit sín, hvert bindið á fælur
öðru, hvað liann dáðist að dugnaði mannsins, og taldi
það mikla gæfu, að liann hefði fengið að njóta hæfi-
leika sinna. Það væri mikið mein, hve margir hæfi-