Búnaðarrit - 01.06.1940, Qupperneq 57

B U N A Ð A R R I T
157
með starfi trúnaðarmanna væri tiltölulega auðvelt
með þvi að láta sérstakan mann ferðast um landið,
mæla á nokkruin bæjum í umdæmi livers mælinga-
manns eftir liann og athuga, hvernig hann rækir starf
sitt. Búnaðarfélag íslands fengi svo skýrslu um þetta
og gerði nauðsynlegar ráðstafanir til þess að kippa í
lag, þar sem mælingastarfið væri rækt öðruvísi en
skyldi. í sambandi við þetta þyrfti að gefa út nákvæma
bandbók fijrir trúnaðarmenn, samkvæmt hinum nýju
jarðræktarlögum og hafa við og við númskeið fi/rir þá,
til þess að gera þá sem færasta í starfi sínu og sam-
ræma það sem bezt.
I sambandi við þetta dettur mér í hug að bera fram
nýmæli um mat jarðabóta. Það er í því fólgið, að
jarðabætur séu metnar í flokkum, t. d. 1. og 2. flokks.
í fyrsta ílokk væru teknar þær jarðabætur einar,
sem svöruðu hinum fyllstu kröfum í einu og öllu, en
i 2. flokk allar aðrar jarðbætur. Þessir tveir flokkar
væru svo styrktir mjög mismunandi, þannig að hver
stærðareining í 1. flokks jarðabótum fengi mikið hærri
styrk en í 2. flokki. Þetta mundi fljótt kenna bændum
að vanda það vel til jarðabótanna, að þær kæmust allar
í 1. flokk, og mundi verða mikið áhrifameira en um-
vandanir og útásetningar. Ég hygg, að þetta mundi
liafa svipuð áhrif og við mjólkurframleiðslu bænda í
ýmsum löndum. Meðan öll mjólk var greidd sama
verði, þá voru alltaf margir bændur, sem framleiddu
slæma mjólk, þrátt fyrir prédikanir og skriffinnsku
inætra manna um hið gagnstæða, en eftir að farið var
að greiða mjólkina misháu verði eftir gæðum hennar,
þá hvarf slæma mjólkin að mestu af sjálfu sér. Eins
mundi verða með jarðabæturnar. Bændur eru hvattir
til að gera þær sem bezt úr garði, bæði af mælinga-
mönnunum og öðrum. En á meðan þeir fá sama styrk
fyrir 2. og 3. flolcks jarðabætur og hinar, sem eru
óaðfinnanlegar, þá eru margir þeirra ekki vandvirkari