Búnaðarrit - 01.06.1940, Qupperneq 69

BÚNAÐARRIT
169
að samræma störf þeirra, og geí'a þeim tækifæri til
þess að kynnast og læra hver af öðrum.
Eg viðurkenni því fúslega með Á. L. J., að hægt sé
að bæta starfshætti og aðstöðu trúnaðarmanna til
mikilla muna og það þurfi að gera það, svo að þeir
geti betur sinnt starfi sínu. Hitt skal og viðurlcennt að
rétt mun vera, að nokkrir trúnaðarmenn hafa
ekki verið að öllu leyti vel til starfsins fallnir. En ég
er þess fullviss, að við eigum nægilega marga menn,
sem hafa bæði reynslu og þekkingu til þess að geta
gegnt trúnaðarmannsstarfi með sóma. Að mínum
dómi hefir mikill meiri hluti hinna starfandi trúnaðar-
manna rækt starf sitt mjög vel, þótt einhverjar mis-
fellur kunni að vera hægt að finna hjá flestum þeirra.
Starf þetta hefir verið illa launað, en er bæði vanda-
samt og vanþakklátt, svo að aðstaða trnaðarmann-
anna er oft erl'ið.
Hér skal ekki fjölyrt frekar um þetta, en ég' lít svo á,
eins og G. J. í grein sinni, að við verðum að nota
búfræðinga, frá bændaskólum okkar til þess að gegna
trúnaðarmannsstörfum. Og ég er í engum vafa um ])að,
að hægt er að velja ágæta menn úr hópi búfræðinga
okkar til þess. Héraðsráðunautarnir, sem nokkur
búnaðarsambönd hafa nú ráðið til sín, hafa flestir
stundað búfræðinám erlendis, en þeir gela ekki nema
að nokkru leyti annast mat og úttekt jarðabóta, svo
að við verðum, þótt öll sambönd hefðu héraðsráðu-
nauta, að hafa heilan hóp trúnaðarmanna auk
þeirra.
Guðmundur Jónsson ræðir í sinni grein nokkur
atriði, varðandi störf trúnaðarmanna. Hann hefir
gegnt trúnaðarmannsstörfum all lengi og hefir hæfi-
leika, reynslu og menntun í bezta lagi til þess að inna
það starf ágætlega af höndum, sem hann og mun hafa
gert. Mér þykir þess vegna sérstaldega vænt um að
heyra álit hans á þessum málum.