Hlín - 01.01.1934, Síða 25

Hlín
23
sunnudagsmorgun, fanst því hún ekki lengi hafa ver-
iö svo hress og glöð. — Ungi mðaurinn var ekki með,
en þegar hitt fólkið fór fram, gekk hann að dyrunum,
fölur, en festulegur á svip, hann heilsaði og sagði svo
aðeins: »Leyfist mjer að reyna aðra viku til?«. — Þá
runnu tvö stór tár ofan vanga veiku konunnar, gleði-
tár yfir dýrmœtustu afmælisgjöfinni hennar.
Mjer finst þessi smásaga, svo lítil sem hún þó er,
sýna það, að ýmsu má til leiðar koma, ef óskirnar eru
hreinar og hugurinn heitur, hversu veikir sem kraftar
líkamans eru. — Það er eltki út í bláinn, að tungan
er kölluð móðwmál.
Jeg er viss um, að hver góð kona vill gjarna leggja
til að útrýmt yröi úr daglegu tali þeim stóryrðum og
smekkleysum, sem altof mikið er til af. Það sýnir
enga karlmensku, engan skörungsskap að Hafa ljótt
orðbragð, heldur miklu fremur vanstillingu og' þroska-
leysi.
Þó vansjeð muni nú mörgum þykja, að við konur
munum geta gert nokkuö fyrir þetta mál, þá vona jeg,
að í reyndinni verði þaö svo, að okkur auðnist hverri
að vinna a. m. k. eina forherta sál eins og veiku kon-
unni.
Við erum hjer samankomnar á afmælisdegi, og jeg
óska þess aö við gætum af einlægum hug fært afmæl-
isbarninu það heit að vinna að því á allan hátt, hver
og ein og allar saman, að vernda og fegra okkar dýra
móðurmál.
Jeg vildi óska að í hvert sinn, er við komum sam-
an, konur í þessari sýslu, verði einhver góð kona til að
flytja erindi um þetta mál.
Um leið og jeg þakka Kvenfjelagi öxarfjarðar fyr-
ir þennan dag og þarft og gott starf í 25 ár, óska jeg
því gæfu og gengis á komandi árum, og að þær kon-