Melkorka - 01.12.1944, Blaðsíða 7

átanda gegn þeirri kröfu alþýðunnar, svo mikill
er straumþungi alþýðusamtakanna.
Fylling tímans er komin
Munið það, ungu konur, að vatnsfall kvenrétt-
indanna leitar að sama ósi og hin mikla móða
sósíalistiskra alþýðusamtaka. Hið sósíalistiska
þjóðfélag getur tryggt öllum mönnum atvinnu og
það tryggir mönnum sömu laun fyrir sömu vinnu
án tillits til kyns. íhugið það, konur allra flokka,
áður en þið snúist gegn alþýðusamtökunum.
Enn er eftir yðar hlutur
Þó að við eigum auðlindir, og þótt við fengjum
fjármagn til þess að hagnýta þær, erþað samt ekki.
nóg. Við verðum einnig að eiga góða þekkingu,
svo að við getum náð fullum afrakstri, afrakstri
sem getur gert okkur samkeppnisfær við önnur
lönd. Hver maður verður að kunna sitt verk og
vinna samvizkusamlega.
Konurnar hafa aldrei áður eins og einmitt nú
á stríðsárunum sýnt hvað þær geta. Þær vinna nú
öll þau störf er áður voru talin þeim ofvaxin og
jafnvel ókvenleg. Það er ekki hægt að hrekja þær
frá atvinnu með þeim röksemdum, að þær geti
ekki unnið störfin, en það væri hægt með blá-
kaldri staðreynd auðvaldsþjóðfélagsins — at-
vinnuleysinu.
Við vonum, að atvinnuleysið verði aldrei stað-
reynd, því að hin rnikla móða sósíalistiskra al-
þýðusamtaka fer vaxandi. En munið, að sú móða
er ekki sama eðlis og önnur vatnsföll, því að
dropar hennar geta sameiginlega ákveðið stefnu
hennar og styrkleika, öfugt við vatnsdropana. —
Það getur haft áhrif á stefnu þeirrar móðu,
hvernig konurnar haga sér í dag og á morgun,
hvort þær skilja ábyrgð sína og nota gefin tæki-
færi.
Það hafa margir áhrifamenn og konur sagt, að
af því að ísland ætti svo fáa einstaklinga þyrftu
það að vera góðir og vel menntaðir einstaklingar.
Melkorka vill taka undir þetta og biðja allar ung-
ar konur að sleppa engu tækifæri til þess að
mennta sig, læra iðngreinir, 'taka kennarapróf í
verklegum og hóklegum greinum, hætta ekki við
stúdentspróf, heldur halda áfram, iðka vísinda-
störf, kynna sér þjóðfélagsmál, í einu orði sagt:
viðurkenna og sýna í verki, að konurnar eru lög-
lega hlutgengir þcgnar, og búa sig undir að skapa
þá ytri aðstöðu, að konan geti í einu sem öllu
öðlazt jullt þegnlegt jafnrétti.
Til þess nægja ekki eingöngu samþykktir. Það
þarf marga sterka hugi og hendur til þess að
rannsaka, hvernig auðlindir okkar verða bezt
hagnýttar. Það þarf þjálfaðar hendur og hugi til
framkvæmda og það þarf félagslega þroskaðar
verur til þess að ákveða, hvernig arðurinn verður
bezt notaður þjóðinni til þroska og menningar.
Við þurfum vísindamenn, þjálfaða verkamenn,
iðnaðarmenn, verkfræðinga, bændur, sjómenn,
kennara, lækna, hjúkrunarkonur, húsmæður og
fóstrur fyrir stærri og sinærri heimili.
A flestum þessum sviðum geta konurnar orðið
jafngóðir verkamenn og karlar — það hafa stall-
systur okkar erlendar sýnt í stríði. Við ættum að
geta gert það í friði. Við viljum ekki fórna rétti
okkar og lífsmöguleikum, en þá skulum við muna,
að réttur okkar verður aldrei allur fyrr en grund-
völlur atvinnulífsins er traustur. Þann grundvöll,
tæknilegan og pólitískan, getum við hjálpað til
að skapa, með því að mennta sjálfar okkur til
starfs, en vera ekki aðeins yndislega fórnfúsar
konur. íslenzkar konur hafa alltaf verið metnar
jafn mikið fyrir skynsemi og dugnað, sem fegurð
og fórnfýsi, og þær hafa fundið það sjálfar.
„Mál og mannvit
gef oss mærum tveim
og læknishendur
meðan lifum.“
Þannig var ósk Brynhildar Buðladóttur til
handa sér og Sigurði Fáfnisbana.
íslenzkar konur, þegnar hins nýja lýðveldis!
Gerum þessa ósk Brynhildar að okkar ósk, og
framkvæmum óskina með því að þroska „mál
okkar og mannvit“ og rétta fram styrkar hendur
til þess að auka afkomumöguleika þjóðarinnar
og skapa henni nýtt og betra þjóðfélag.
— Frú, maðurinn yðar verður að liafa fullkomna livíld.
-— Já, læknir, en hann vill alls ekki hlusta á mig....
— Agæt byrjun, frú mín góð, ágæt byrjun....
MELKORKA
37