Melkorka - 01.12.1944, Blaðsíða 20

Hún.verður að vera á sífelldum þönum, dauð-
þreytt, hnuggin og vansvefta. Geta má nærri, hve
mikið næði og ró litli sjúklingurinn fær, er svo
stendur á. Ofan á allt þetta öngþveiti bætist svo
oft skortur á nauðsynjum og óviðunandi íbúð,
þægindalaus, dimm, rök og svo illa loftræst, að
barnið er umleikið þéttum sýklamekki í soðhita,
því treglega gengur vanalega að fá gluggana opn-
aða. Aðstandendurnir óttast mun meira kul
hreina loftsins en liina ósýnilegu sýklamergð, og
gera sér heldur ekki grein fyrir vansælunni, sem
hitasvækjan veldur barninu.
Stundum er því haldið fram í fullri alvöru og
einlægni, að það sé einkamál manna, hvernig
hýbýli þeirra séu, það sé hvorki þjóðfélagsheild-
arinnar né bæjarfélaganna að bæta úr húsnæðis-
vandræðum einstakra manna. Slíkur hugsunar-
háttur ber vott um megna vanþekkingu á sýking-
arháttum farsótta og heilsufræði. Yið látum það
ekki afskiptalaust, ef ölóður maður ekur bíl um
fjölfarnar götur. Við vitum, að hann getur farið
sjálfum sér og öðrum að voða. Við látum heldur
ekki bandóðum manni líðast að æða um með
hlaðna hríðskotabyssu. Ekki á það fremur að
viðgangast, að menn og börn hafist við í daun-
illum, dimmum saggaíbúðum. Fyrst og fremst
vegna þess, að það er Ijótt og ósamboðið sjálfs-
virðingu okkar, en í öðru lagi vegna hættunnar,
sem íbúunum sjálfum og öðrum er af því búin.
Enginn skal ætla, að sótlkveikjur þær, sem þróast
og dafna meðal manna í slíkum grenum, rati ekki
um allan bæ, einnig til þeirra, sem betur búa, og
valda þar líka heilsu og fjörtjóni. Þetta veitir
okkur Reykvíkingum ekki af að hafa hugfast, því
hér tekur að gerast allfjölbýlt og að alfarabraut-
inni erum við komin og þar með líka að sótt-
hættunni, sem af henni stafar. Það er því full
ástæða að vera á verði, ef vel á að fara. En því
get ég þessa hér, að heimkynni fjölda barnafólks
eru svo óhugnanlega heilsuspillandi, að voði er
vís, ef ekki er að gert. í þessum heilsuspillandi
íbúðum eru nýfædd börn, þar eru börn, sem enn
eru heilbrigð, þar eru veikluð börn og veik börn,
sem litla batavon eiga í slíkum samastað. En það
eru ekki aðeins veik börn í vondum íbúðum, þau
fyrirfinnast því miður einnig í góðum íbúðum,
(-----------------------------------------\
MELKORKA
TÍMARIT KVENNA
Ritstjóri:
Rannveig Kristjánsdóttir
Ritnefnd:
Þóra Vigjúsdóttir ■ Valgerður Briem
Petrína Jalcobsson
Afgreiðsla: Skóluvörðustíg 19. Sími 2184
Teikning á fremstu síðu: Ragnhildur Olajsdóttir
Kápumynd: JJorvaldur Skúlason
PRENTSMIÐJAN HOLAR H-F
v.________________________________________y
þó sjaldnar sé, en hvorum tveggja er það sameig-
inlegt, að sjúkrahússdvöl mundi ekki aðeins flýta
batanum, heldur og líka tryggja hann betur.
Það er sagt, að erfitt sé að koma úlfalda í gegn-
um nálarauga, og ekki efa ég, að svo sé. En ég
þarf að sjá þá skepnu áður en ég sannfærist um,
að það sé meira þrekvirki en að koma ungbarni
í sjúkrahús hér í Reykjavík.
Þetta er ekkert undarlegt. Hér er ekkert sjúkra-
hús ætlað börnum. Og þótt hægt sé að lokum með
sálardrepandi nuddi og tímafrekum erli að
þrengja þeim þar inn, eru ekki fyrir hendi starfs-
kraftar né aðrar aðstæður til að láta þeim í té
þá aðhlynningu, sem nútíma barnaheilsufræði
krefst. Það var því eitt hið mesta þjóðþrifaverk,
er kvenfélagið Hringurinn tók að beita sér fyrir
stofnun barnaspítala. Sá spítali bætir ekki aðeins
úr brýnni þörf, hann eykur ekki aðeins batahorf-
ur barnanna, né flýlir batanum og dregur úr ó-
þarfa þjáningum og kvölum, heldur mun hann
einnig hafa ómetanleg áhrif til hins betra á alla
ungbarnagæzlu um Iand allt.
Við íslendingar stofnuðum lýðveldi 17. júní
síðastliðinn. Vel viðeigandi væri það, ef horn-
steinn nýtízku barnaspítala yrði lagður þann 17.
júní næstkomandi. Það er á okkar valdi, að svo
verði. Barnaspítali væri bezta og happadrýgsta
afmælisgjöfin, sem íslenzka þjóðin gæti fengið,
en sú gjöf kostar peninga, eins og annað nú á
dögum, en þeim væri vel varið.
50
MELKORKA