Melkorka - 01.05.1945, Blaðsíða 22

Helga
Rafnsdóttir
2. Hún þarf að kunna að matreiða hollan
og góðan mat, — halda hreinni íbúð
sinni, — annast þvotta og hreingerningar.
3. Hún þarf að vera fær um að viðhalda öll-
um.fatnaði heimilisins, að ógleymdu því
að geta stoppað í sokka.
4. Hún þarf lielzt að kunna algengan sauma-
skap, að minnsta kosti verður liún að
geta saumað barnaföt og léreftasaum. Þá
skaðar ekki að geta brugðið fyrir sig
prjónum þegar annað er ekki fyrir hendi.
5. En þó er það mikilvægasta ótalið ennþá,
en það er barnauppeldið. Hún verður að
vera vakin og sofin við að fullnægja öll-
um þörfum barna sinna.
6. Konan verður að vera góður félagi eigin-
, mannsins. Hún verður að liafa skilning
á starli hans og baráttu utan heimilisins
og megna að gera heimilið að skemmti-
legum og aðlaðandi livíldarstað fyrir
Iiann, þegar hann kemur lieim að loknu
dagsverki.
En hvaða tíma hefur svo liúsmóðirin
sjálfri sér til handa, þegar hún hefur lokið
öllum þessum daglegu störfum, sem sífellt
endurtaka sig? Hvenær má hún vera að því
að hvíla sig og livenær má hún vera að því
að atla sér þeirrar þekkingar á liinu opin-
bera lífi, sem nauðsynleg er hverjum þjóð-
félagsmeðlim. Hún verður að geta fylgzt
með á sviði stjórnmálanna og með liags-
munabaráttu stéttar sinnar, þar sem hún er
atkvæðisbær borgari, og á þeim vettvangi
er einmitt að finna úrlausn þeirra mála,
sem nátengdust eru eigin vell’erð hennar.
í þessu sambandi verðum við að horfast
í augu við þá staðreynd, að sú húsmóðir,
sem uppfyllir til lilítar þessar margþættu
skyldur, er aðeins undantekning. Þorri
þeirra eyðir allri lífsorku sinni innan veggja
heimilanna án þess að eiga nokkrar tóm-
stundir til hvíldar, hvað þá til lesturs,
skemmtunar, útiveru eða annars þess, sem
gefur lífinu blæ gleði og menningar. Slíkt
strit án tómstunda gerir hvern mann að sljó-
um og bældum vesalingi.
Það er sameiginlegur eðlisþáttur karla og
kvenna að eiga margvísleg hugðarelni svo
sem listir, íþróttir, bókmenntir o. m. fl. Við
heyrum oft sagt um karlmenn, að Jreir séu á
rangri hillu í lífinu, ef þeir hafa ekki hlotið
einhvern þann starfa, sem }>eir eru hneigðir
fyrir. En livenær lætur nokkur sér slíkt um
munn fara )>egar kvenfólk á í hlut? Aldrei.
Húsmóðirin er ávallt dæmd og metin eftir
])ví, hvernig hún leysir heimilisstörfin af
hendi og engu öðru. En Jrað er vissulega
kominn tími til, að slíkur hugsunarháttur
breytist. Konan mætti vissulega fara að fá
aðstöðu til ]:>ess að njóta sxn bæði sem hús-
móðir og sem frjáls einstaklingur. En hvern-
ig er hægt að koma slíku í framkvæmd? Það
er ekki hægt með öðru en því að létta heim-
ilisstörfin.
Heimilisstörfin verða í fyrsta lagi létt með
aukningu hagnýtrar fræðslu um matartil-
búning og veikleg störf á heimilum. Þekk-
ingin veitir húsméxðurinni skilyrði til meiri
afkasta. Slík fræðsla gæti farið fram með
fyrirlestrum í útvarpi og á námsskeiðum.
Við þurfum að fá fleiri dagheimili, leik-
skóla og leikvelli, }i>ar sem móðirin getur
verið örugg um börn sín, meðan luin gegnir
öðrum störfum.
18
MELKORKA