Melkorka - 01.05.1945, Blaðsíða 45

f--------------------------------------N
MELKORKA
TÍMARIT KVENNA
Ritstjóri:
Rannveig Kristjánsdóttir
Ritnefnd:
Þóra Vigfúsdóttir ■ ValgerSur Briem
Petrína Jakobsson
Afgreiðsla: Skóluvörðustíg 19. Sími 2184
Kápumynd: Þorvaldur Skúlason
PRENTSMIÐJAN HOLAR H-F
v______________________________________y
viðurkennd karlmennska meðal okkar ís-
lendinga að fara niðurlægjandi orðum um
konur.
Og nú mun eitthvert gáfnaljósið segja:
„Mínar elskanlegu, gleymið ekki, að þið
eigið sjálfar ríkan þátt í þessu ófremdar-
ástandi."
Já, því miður verðum við að játa.
íslenzka konan hefur átt lieldur lítið af
því, sem heitir sjálfstæði í hugsun, enn
nrinna af sjálfstrausti og þó allra nrinnst af
löngun til að halda fram rétti sínunr.
Og allt þetta má rekja til lrinnar fræki-
legu iðju karlmannsins við að rýra persónu-
gildi konunnar. Ekki er þó víst, að sú starf-
senri lrafi lraft ákveðið þjóðfélagslegt tak-
nrark, nema að litlu leyti. Miklu fremur
nrun ambáttarhlutverk konunnar lrafa vald-
ið hinu sjálfbirgingslega ofnrati karlkyns-
ins á sjálfu sér og að nokkru leyti óafvitaður
efi um óskeikulleik lrins sterka kyns og yfir-
burði þess.
En allt á sín takmörk, kúgun vissra þjóð-
félagshópa, sem annað. Tíðarandinn er nú
allur annar og honum getur enginn barizt
gegn. Alls staðar um hinn menntaða heim
heyrizt hin langþráða viðurkenning: Kon-
an er jafn styrkur þjóðfélagsþegn í atvinnu-
lífinu og karlnraðurinn. Og hér „á lrjara
veraldar" er konan að hrista af sér hið stjarf-
kennda andvaraleysi og hefur hafið baráttu
sína fyrir sams konar viðurkenningu. Ef
dænra nrá eftir úrslitum annarra mála, sem
konurnar hafa beitt sér fyrir, þarf enginn
að efa, hvernig fer um Jretta nrál. Þær hafa
gert sér það Ijóst, að þær verða sjálfar að
berjast fyrir rétti sínum, Jró að karlkyns sanr-
herjar séu á lrverju strái, samkvæmt yfirlýs-
ingu þeirra sjálfra. Sá stuðningur nrun Jró
eiga eittlrvað erfitt uppdráttar, að minnsta
kosti bærir lrann lítið á sér. Samt sem áður
verður því ekki nróti mælt, að hann er fyrir
hendi í nokkrum nræli, einkunr meðal yngri
kynslóðarinnar. Hinir eldri virðast eiga örð-
ugra með að aðlaga sig breyttum viðlrorfum
og ef konurnar láta sér nægja hina ríflegú
athygli á kosningadaginn einan, er dænrið
fljótreiknað fyrir Jrá, senr vilja óbreytt á-
stand.
Á meðan verður engu lretra vopni beitt
gegn baráttu kvennanna en þögninni. Hún
verður alltaf drýgstur meðhjálpari Jress
rangsnúna hugsunarháttar, senr berst gegn
öllunr umbótum, og þeirrar lrálfvelgju í
málafylgju, senr skýrast kemur franr í Jrví,
lrve ótrúlega fáir taka undir Jretta áhuga-
mál kvenþjóðarinnar á opinberunr vett-
vangi.
Ég kenni nrönnunr hugarhik
og helzt að sinna öngu.
Því kann nrargur hin Jröglu svik,
að Jregja við öllu röngu.
sagði Arne Garborg, senr ekki sparaði að
sýna mannlegu eðli franran í sjálft sig.
En áðurgreind orð hins íslenzka skálds
ættu að vera íslenzkum konunr leiðarvísir
unr, hvers nrá krefjast og livers er vænzt af
þeinr. Slík hvatning eins frenrsta skálds Jrjóð-
arinnar er ónryrk áminning til konunnar
unr að hefja Jrann sess til virðingar, senr
liennar er.
MELKORKA
41