Melkorka - 01.05.1945, Blaðsíða 38

Frú Ashby,
forseti
Alpjóðasamb.
kvenna
þeirra við „fagnaðarboðskap" Hitlers, að
konunni bæri hvergi að lialda sig nema í
eldhúsinu og við barnagæzlu. Oll samtök
kvenna voru leyst upp og bönnuð í Þýzka-
landi og þeim löndum, sem urðu nazisman-
um að bráð. Ein tékknesk kona var þó á
fundinum, alþingiskonan Plenrankova, sem
ég mun minnast á síðar.
Fundurinn var settur um kvöldið 8. jtilí
í Ráðhúsi Kaupmannahafnar með mikilli
viðhöfn. Salur, sem rúmar 1500 manns, var
fullskipaður. Meðal gesta voru fulltrúar er-
lendra ríkja, drottningin og fleira stór-
menni. Eftir að forsætisráðherrann hafði
boðið fulltrúana velkomna til Danmerkur
og Edit Saunte, formaður danska kvenfé-
laga sambandsins hafði ávarpað gestina,
kom röðin að fulltrúum hinna ýmsu þjóða,
að segja nokkur orð. Mátti liver kona tala
í 3. mínútur, og áttu þær að tala á ensku.
Við íslenzku fulltrúarnir og aðrir íslending-
ar, sem voru viðstaddir, biðum með ó-
þreyju, að röðin kæmi að íslandi. Aðalbjörg
átti að tala. Okkur var öllum Ijóst, að henni
var lagður mikill vandi á lierðar. Loks var
nafn hennar nefnt og liún gekk hægt og ró-
lega að ræðuborðinu í fallegum íslenzkum
búningi með rauða nelliku í slifsinu. Hún
byrjaði að tala, röddin var skýr og hvert orð
heyrðist greinilega — jrað mátti næstum
34
heyra flugu anda —, svo kvað við dynjandi
lófatak og ísland hafði tekið sér virðulegan
sess á þinginu.
Fundirnir voru síðan lialdnir í byggingu
danska stúdentafélagsins, rétt hjá Ráðhús-
torginu og byrjuðu kl. 10 árdegis. Alls kon-
ar mál, sent varða konuna í nútíma þjóðfé-
lagi, voru rædd og varð oft hiti og ákafi í
umræðunum. Það, sem vakti sérsaka eftir-
tekt og einkenndi framtíðarstefnu banda-
lagsins, var ræða forsetans, frú Corbett Ash-
by, J^ar sem hún hélt því fram, að Aljrjóða-
sambandið yrði að taka höndum sarnan við
verkalýðsfélögin í baráttunni fyrir jafnrétti
kvenna og bjóða verkalýðskvenfélögum
þátttöku í bandalaginu.
Eitt kvöldið var helgað Norðurlöndum
og töluðu Jjar fulltrúár allra þjóðanna. Kat-
rín Pálsdóttir talaði af hálfu íslenzku full-
trúanna um kvenréttindahreyfinguna ís-
lenzku. Á eftir var íslandskvikmyndin sýnd
og íslenzk lög leikin, og Jaótti fundarkonum
mikið til korna.
Eins og gefur að skilja, voru fulltrúar svo
víða að úr heiminum mjög ólíkar að fasi
og framkomu, og var skemmtilegt að sjá,
hvernig liver Jrjóð hefur sérstök einkenni
og háttvísi. T. d. fluttu frönsku fulltrúarnir
ræður sínar með handahreyfingum, áherzl-
um, hita og ákafa, ólíkt ensku fulltrúunum,
sem stilltu í hóf tilfinningum og orðum og
héldu alltaf Jressu marglofaða enska jafn-
vægi.
Það hefði verið gaman að geta sagt ýtar-
lega frá ýmsum fulltrúum, sem þarna voru,
því, nrargar af þeim eru þekktar og nafn-
kenndar konur, ekki einungis á sviði kven-
réttindamálanna, lieldur á stjórnmálavett-
vanginum, en ég minnist aðeins á örfáar,
sem eru mér sérstaklega nrinnisstæðar.
Frú Corbett Ashby, forseti Aljrjóðasam-
bandsins, var konan, sem athyglin Ireindist
fyrst að. Hún var nokkurs konar brenni-
depill fundarins. Hún er há og grönn með
silfurgrátt hár;sem er skipt í miðjunni, skær
blá augu, og það er eins og alltaf leiki bros
MELKORKA