Valsblaðið - 01.05.1998, Page 3

c^íqmÁui/ ^dísson/ séAnmfviesUiA/ 0 ^^ÁaM^umsséAn/
/
f
man
Síminn hringdi klukkan að verða ellefu
að loknum annasömum degi.
„Sæll, Sigurður, þetta er hún V...,
gamall nemandi þinn úr Breiðagerðis-
skóla. Þú manst eftir mér, er það ekki? Ég
hringi til þín út af jólablaði sem ég er að
vinna að. Mig langar til að fá þig til að
segja mér frá einhverri eftirminnilegri
jólagjöf sem þú hefur fengið. Manstu
ekki eftir einhverju?11
Ég mundi eftir henni. Prýðilegur
nemandi. Hitt stóð í mér að muna eftir ein-
hverri eftirminnilegri jólagjöf. Kannski
var það erill dagsins sem byrgði mér sýn
til bemskunnar.
í svefnrofunum morgunninn eftir fór
ég að reyna að rifja upp. Engin eftirminni-
leg jólagjöf kom í hugann. Hvað mundi
ég þá frá jólum bemsku minnar?
Ég mundi eftir biðinni. það var eins og
allar klukkumar á heimilinu hefðu seinkað
sér. Seint og um síðir varð klukkan þó sex.
Og enn var beðið. Jólin gátu ekki byrjað
þótt klukkan væri orðin sex. Hún frænka,
verkakona og einstæð móðir, var ekki enn
komin úr vinnunni. Frænka og dóttir
hennar voru vanar að halda jól með okkur.
Matvöruverslunin sem hún ræsti var opin
langt fram eftir aðfangadegi og þá var
ræstingin eftir. Pabbi og mamma höfðu
áveðið að jólin byrjuðu ekki fyrr en
frænka kæmi heim úr vinnunni.
Ég mundi þegar pabbi sótti litla gervi-
jólatréð upp á háaloft, - og skrautið. Þetta
var hans hlutverk meðan mamma var í
eldhúsinu. Ég mundi þegar hann kom
kertaklemmunum fyrir, setti í þær jóla-
kertin og kveikti. Þá vom jólin komin.
Ég mundi þegar pabbi tók fram lúið
Nýja testamentið sitt - hann hafði verið
einn af „drengjunum“ hans séra Friðriks -
og las jólaguðspjallið fyrir alla fjölskyl-
duna. Frásögnina um drenginn sem var
lagður í jötu af því að enginn gat hýst
hann og foreldra hans. Samt sungu englar
um dýrð Guðs og frið á jörðu og velþók-
nun yfir mönnunum, vegna fæðingar
hans.
Ég mundi guðsþjónustu í Dómkirkj-
unni, þegar Páll ísólfsson setti klukkna-
spilið í orgelinu á fullt þegar síðasta er-
indið af Heims um ból var sungið. Þá
skynjaði bamshugurinn dýrð himnanna.
Fékk ég þá enga eftirminnilega jóla-
gjöf? Vísast hef ég fengið það, en þó enga
sem upp í hugann kemur öðrum fremur, -
nema þessar mnningar. Og þær fylgja
mér, af því að þær segja mér sitthvað um
jólin.
Það eru jólin að bíða. Það hafði lengi
verið beðið eftir fæðingu frelsarans og
þegar hann kom tóku fáir eftir því, -
heimurinn þekkti hann ekki, eins og
Jóhannes guðspjallamaður orðar það. Þeir
sem þekktu hann, og allir þeir sem tekið
hafa við honum, eru að bíða eftir því að
hann komi aftur við lok tímanna til að
gera alla hluti nýja. Sú bið einkennist af
von um að þá muni verða til nýr himinn
og ný jörð, þar sem illskan, hryggðin,
eymdin, kvölin og myrkrið, sem eru svo
fyrirferðarmikil þessum heimi, verða að
víkja fyrir gleðinni og ljósinu. Líf og starf
bamsins frá Betlehem bar okkur mynd af
þeim heimi og vakti von. þess vegna er
glaðst ájólum.
Það eru jólin að deila kjörum með þeim
sem bera skarðan hlut frá borði, þeim sem
erfiða. Biðin eftir frænku var prédikun
um að það væru engin jól ef gleði þeirra
og nægtum væri ekki deilt með öðrum.
þessi bið var prédikun um að á sama hátt
og bamið í Betlehem deildi kjömm með
þeim bágt áttu, skyldu þeir sem á hann
trúa gera slíkt hið sama.
Það em jólin að kveikja Ijós. Þau
minna á hann sem sagði: „Ég er ljós heims-
ins, hver sem fylgir mér mun ekki ganga
í myrkri heldur hafa ljós lífsins. Myrkrið
er margvíslegt. Aðstæður margra byrgja
þeim sýn til ljóssins, hver dagur er sem
fálm í myrkri. Sumir glíma við myrkur
hugans sem enginn skilur og margir fyrir-
líta. Aðrir em hjúpaðir myrkri sorgar-
innar. Ljósið skín í myrkrinu. Hann sem
er ljósið gengur inn í myrkrið til að rétta
þeim hönd sem ekki sjá út úr myrkrinu, til
að fylgja þeim þar til birtir, til að vera
þeim ljós sem ekkert eygja framundan.
Og hann sem sagði: „Ég er ljós heims-
ins“, sagði við fylgjendur sína: „Þér eruð
ljós heimsins." það eru jólin að vera
öðmm ljós.
Það eru jólin að heyra enduróm frá
himninum. Hann má heyra hvort heldur
er úr stóm orgeli eða í rámri rödd öldungs
sem syngur:
Heyra má, himnum ífrá
englasöng: „Allelújá“.
Friður á jörðu, þvífaðirinn er
fús þeim að líkna sem tilreiðir sér -
samastað syninum hjá.
Það em jólin að eiga sér samastað hjá
Jesú Kristi.
Eftirminnileg jólagjöf?
Já, minningamar um bemskujólin sem
birtu mér myndir af því hver merking
jólanna væri.
VALSBLAÐIÐ
50. árgangur 1998
Útgefandi: Knattspymufélagið Valur. Félagsheimili, íþróttahús og leikvellir að Hlíðarenda við Laufásveg.
Ritnefnd: Ragnar Ragnarsson, Láms Ögmundsson, Reynir Vignir og Þorlákur Ámason.
Sérstakar þakkir til Þorgríms Þráinssonar.
Umbrot og útlit: Ragnar Ragnarsson.
Ljósmyndir: Ragnar Ragnarsson, Árni Gunnar Ragnarsson, Þorsteinn Ólafs, o.fl.
Prentun: ísafoldarprentsmiðja hf. Bókband: Flatey hf.
Forsíðumyndin er af IslandsmeisturumVals í handknattleik 1998
Valsblaðið 50 ára 3