Valsblaðið - 01.05.2006, Síða 34

Börkur, Ótthar og Skúli Edvardssynir
hafa verið áberandi á undanförnum
árum í félagsstarfinu á Hlíðarenda og
faðir þeirra Edvard Edvardsson hefur
í marga áratugi komið með ýmsum
hætti að starfsemi félagsins.
Eg hitti þá feðga að heimili Edvards
föður þeirra að Grundarstíg í miðbæ
Reykjavíkur á fallegum sunnudegi á nóv-
embermánuði. Elstur af þeim bræðrum
er Skúli, næst kemur Börkur og Ótthar
er yngstur. Það fyrsta sem ég sá á gang-
inum var fallegur gylltur Valur. Heimilið
ber þess merki að fótbolti er áhugamál
heimilisföðurins og er gamall reimaður
fótbolti uppi á hillu í forstofunni.
Eg byrjaði á að spyrja hvernig það hafi
komið til að þeir bræður komu með bein-
um hætti að knattspyrnudeildinni. „Það
var leitað til okkar Skúla fyrir 5 árum
og við beðnir að aðstoða á heimleikjum
Vals, sjá um hálfleikskaffi ásamt ýmsum
störfum," segir Börkur og bætir við, „ári
seinna var leitað til mín og óskað eftir
því að ég settist í stjórn knattspymu-
deildar. A þeim tíma var Jón S. Helgason
formaður deildarinnar og það sama ár
féllum við í eitt af þremur skiptum. Þá
fannst mér félagið vera orðið hálf rotið
að innan og mig langaði að reyna að
koma liðinu aftur í fremstu röð. Þá kall-
aði ég eftir aðstoð bræðra minna Skúla
og Ótthars og tóku þeir vel í þá hugmynd
þetta mun hafa verið árið 2002.“
Edvand í stjórn hnattspypnudeildar
og unglingaráði fyrir aratugum
Næst spurði ég Edvard hvort hann hafi
einhvern tíma tekið þátt í stjórnunarstörf-
um innan Vals. „Ég sat í stjórn knatt-
spyrnudeildar í þó nokkuð mörg ár, það
mun hafa verið 1975-1979 og var Pétur
Sveinbjamarsson þá formaður og var ég
meðal annars formaður unglingaráðs á
þessum tíma. Og á þessum tíma fór ég
fjölda ferða með yngri flokkum sem far-
arstjóri," segir Edvard.
Allir bræðurnir í yngri flokkunum
DjáVal
Næst langaði mig að forvitnast um
hvort þeir bræðurnir hafi spilað og æft
með Val á sínum yngri áram. Ekki stóð
lengi á svarinu, allir æfðu þeir með Val
í yngri flokkum félagsins og lögðu á sig
langar strætóferðir ofan úr Breiðholti til
að komast á æfingar. „Við þurftum að
hlaupa frá Hlemmi niður á Hlíðarenda í
alls konar veðram og minnumst við þess
að Róbert Jónsson, Ingi Björn Alberts-
son, Halldór Halldórsson og Jóhann Lar-
sen hafi þjálfað okkur mest ásamt nokkr-
um aðstoðarmönnum og við minnumst
þess að Sigurður Marelsson hafi verið oft
aðalþjáfurum til aðstoðar á þessum tíma.
Einnig æfðum við allir handbolta á þess-
um árum. I okkar flokkum æfðu margir
strákar sem náðu mjög langt og sumir
urðu atvinnumenn, ber þá helst að nefna
Guðna Bergs, Ingvar Guðmundsson,
Jakob Sigurðsson, Valda Gríms, Geira
Sveins, Antony Karl Gregory, Jón Grétar
og fleiri góða pilta,“ segja þeir bræður.
Erfitt aö fá sjálfboðaliða til starfa
Næst spurði ég þá hvernig þeim fyndist
staða Vals vera nú um stundir. Þeir telja
allir að félagið standi að mörgu leyti á
annan hátt núna en fyrir 20 árum, bæði
hvað varðar fjölda iðkenda og sjálfboða-
starf félagsins. Þeir telja vera mjög erfitt
nú á dögum að fá fólk í sjálfboðastarf af
einhverjum ástæðum, t.d. vegna vinnu-
álags og gríðarlega mikillar afþreyingar
sem nú er í boði. Edvard finnst staða Vals
nú ekki eins sterk og áður og tóku þeir
34
Valsblaðið 2006