Búnaðarrit - 01.01.1979, Page 124
118
BÚNAÐARRIT
hafði svo mikið fóður verið í hlöðum og stökkum eins og veturinn
1977-78.
Þegar tölur forðagæzlumanna voru lagðar til grundvallar og mat
lagt á gildi fóðursins í samræmi við efnagreiningar, reyndist útkom-
an þannig, að þurrhey nam 207 milljónum fóðureininga og vothey
19 milljónum F.E. Er þá grasmjöl og graskögglar ekki talið með, en
gildi þess mun hafa numið 5 — 6 milljónum F.E. Þetta segir aftur að
þurrheyið hefur verið 90%, votheyið um 8% og hraðþurrkað fóður
um 2% af samanlögðu magni grass og grænfóðurs verkaðs til
vetrarnotkunar. Vetrarforði var því með ágætum. Hins má líka
geta, að bústofninn hafði aukizt frá fyrra ári og fóðra þurfti stærri
stofn en nokkru sinni, eða 62677 nautgripi, 896192 sauðkindur og
49528 hross. Þar að auki voru til yfir 200 geitur, 1177 geltir og
gyltur, talsvert af grísum og um 278 þúsund alifuglar, þar af um 200
þúsund hænur, en síðast nefndar tegundir koma ekki við sögu þeg-
ar heimafengna fóðrið er metið til næringar bústofninum.
Til viðbótar nefndu magni fóðurs kom svo nokkuð af fyrningum,
en fyrnt hey frá fyrra ári sunnanlands var lítils virði.
Mikil og góð hey frá sumrinu 1977 entust vel. Þrátt fyrir gjafa-
frekt vor 1978, en fóðra varð langt fram í júní sökum vorkulda og
grasleysis, eru fyrningar í hlöðum bænda verulegar og sums staðar
miklar. Það sýna skýrslur forðagæzlumanna, er um árslok 1978 eru
komnar til Forðagæzlu Búnaðarfélagsins. Margir bændur áttu í
fyrningum 25 — 50% af eðlilegri fóðurþörf handa bústofni sínum
vetrarlangt.
Ástæðurnar eru nú þær, þegar litið er til markaðsmála búsafurða,
að tilefnislaust virðist að auka víðlendi túnanna, því að hey verður
ekki notað til annars en næringar búfé. Á hinu leytinu er það álit
ýmissa, að hér ætti að vera unnt að framleiða svo ódýrt hey, að það
mætti hafa að útflutningsvöru. Þetta er hugsanlegt. Við höfum
greiðan aðgang að áburði og óráðlegt er að auka bústofninn eins og
markaðsmálum er nú komið, en á útflutningi heys eru vissir ann-
markar. Miðað við verðlag annars staðar í ven julegu árferði, verður
okkar hey tiltölulega dýrt fóður og flutningskostnaður á því er
mikill vegna hins mikla rýmis, sem það krefst í flutningi.
Þann annmarka þarf að yfirstíga, með því að binda heyið í mjög
þétta og allstóra bagga. Til þess þarf vélar, sem ekki eru til hér á
landi.
Þrátt fyrir annmarka, sem hér er við að búa á sviði heymarkaðs í