Búnaðarrit - 01.01.1979, Page 260
254
BÚNAÐARRIT
fyrirbyggja, að landbúnaðarframleiðslan færi verulega fram
úr því magni, sem löggjafinn taldi æskilegt.
Forvígismenn bænda sáu þennan vanda og .vildu fyrir 6
árum síðan koma inn í lög ákvæðum til að auðvelda stjórnun
iandbúnaðarframleiðslunnar. Var það hinn margumtalaði
kjarnfóðurskattur, sem Framleiðsluráð landbúnaðarins vildi
fá heimild til að leggja á, þegar sérstaklega stæði á. Flann átti
aö hafa tvíþætt áhrif, annars vegar stuðla að því, að innflutt
kjarnfóður yrði notað í hófi, og hins vegar skyldi gjaldið
mynda sjóð, sem nota mætti til greiðslu útflutningsuppbóta,
ef ekki nægðu lögákveðin framlög til þess.
Ekki voru bændur sammála um þessa aðferð. Sterk öfl úr
hópi hinna skammsýnni bænda, sem töldu heppilegra að fá
sem allra ódýrast erlent fóður handa gripum sínum en leggja
kapp á öflun úrvalsheyja og annars innlends fóðurs, lögðust
með þunga gegn hugmyndinni um kjarnfóðurskatt. Peir
sögðu, að með honum væru bændur, tekjulægsta stétt þjóð-
félagsins, aðeins að leggja skatt á sjálfa sig. Töldu þeir ill-
skárra, að lagt væri innvigtunargjald á framleiðsluna, þegar
lögákveðnar útflutningsbætur nægðu ekki.
Þetta sundurlyndi bænda hafði þau áhrif, að málið náði
ekki fram að ganga á Alþingi. Vandinn er því óleystur enn,
en bændastéttin sem slík, getur ekki tekið á sig sök í þessu
efni, af því að það er ekki henni að kenna, þótt Alþingi taki
meira tillit til háværra radda einstakra bænda, heldur en
tillagna lýðræðislega kjörinna fulltrúa stéttarinnar á Búnað-
arþingi og aðalfundi Stéttarsambands bænda. Þetta vanda-
mál var rætt af mikilli alvöru á aðalfundi Stéttarsambands
bænda á Eiðum sumarið 1977 og á síðasta Búnaðarþingi.
Samþykkt Eiðafundarins mun lengi í minnum höfð vegna
þess, hve raunsæjum augum mikill meirihluti fulltrúa leit á
vandann, sem þá blasti við, og yrði líklega meiri síðar eins og
komið hefur á daginn. Aðalatriði í ályktun Eiðafundarins,
sem munu flestum kunn, voru efnislega þessi:
1. Að lagt yrði verðjöfnunargjald á framleiðslu ársins