Samtíðin - 01.12.1934, Blaðsíða 9

SAMTÍÐIN
virðist þó finna, að þetta alt er
ekki sannfærandi, því að hann
bætir við grófum orðum og fúk-
yrðum til þeirra, sem á öðru máli
kynnu að vera, en ef það skyldi
vera gert til þess, að þeir þori
ekki að kveða upp úr með það,
er það ekld vel viðkunnanlegt,
enda duga slík ráð skamt. Þýð.
stígur á sömu sveifina í sjálfri
þýðingunni, því að auðséð er að
allar málalengingar hans þar, með
Öðru því, sem þar til heyrir, eru
bersýnileg, visvitandi viðleitni
þýð. til að fjörga hinn leiðinlega
stíl Caesars og láta þýðinguna
sýna hann betri en hann er. Ekk-
ert af þessu er sagt þýðanda til
skapraunar, en þetta þarf að
segja, og hefði mátt segja með
meiri harka, án þess að þýð. væri
gert rangt til, enda hvílir hév
aðalsökin á stjórn bókadeildarinn-
ar. Þetta rit hefði aldrei átt að
birtast, en ef óhjákvæmilegt hefði
þótt að koma þýðingu á Galla-
stríðinu á framfæri, hefði það átt
að vera athugasemdalaus þýðing
með greinargóðum formála; henni
hefðu nægt um 180—200 bls. í
minna broti en þetta, en þessi bók
er hvorki meira né minna en 573
bls. Annars hefði menningarsjóði
varla orðið skotaskuld úr því að
finna skemmtilegri sagnarit frá
tímum Rómverja og Grikkja; það
er t. d. varla að efa, að hinar
samstæðu æfisögur Plutarks
mundu hafa fallið hverjum manni
1 geð,. svo eru þær . skemtilegar.
Þá eru tvær síðustu bækumar.
Er þar fyvst rit dr. Einars ólafs
Sveinssonar „Um Njálu“. Það er
ekki alþýðlegt rit, og vegna þess,
að það er doktorsrit, með þeim
kvöðum, sem á þeim hvíla, þá
eru sölumöguleikar þess litlir eða
engir. Að réttu lagi hefði menn-
ingarsjóður því ekki átt að taka
það til útgáfu. En þó er varla
mögulegt að liggja sjóðnum’ á
hálsi fyrir það, því að ekki er lík-
legt, að höf. hefði getað komið því
riti á framfæri ella, og hefði því
tepst maklegur fræðilegur fram-
gangur, sem höf. hefir hlotnast
fyrir. Auðvitað er, að fátækir og
ungir kandidatar eru ekki svo
efnum búnir, að þeir geti rutt út
slíkum ritum af eigin rammleik,
og þyrfti háskólinn því nauðsyn-
lega að koma sér upp sjóði, sem
hlaupið gæti undir bagga, þegar
svo stendur á.
Loks er „Hagfræði“ eftir Gide.
Sá sem þetta ritar er ekki hag-
fræðingur og ber nauðalítið skyn
á þá hluti, en það virðist auðsætt,
að ritið sé of stórt til þess að
vera við alþýðuhæfi, og jafnframt
sýnist ritið vera úrelt. Það ber
með sér, að það er samið fyrir
ófriðinn mikla, en eftir hann hef-
ir margt gjörbreyst svo í þess-
um efnum, að réttara hefði virst
að gefa út rit, sem tæki allar þær
breytingar til greina.
Það verður ekki annað sagt, en
að bókaútgáfa menningarsjóðs
hafi hingað til mislánast, og þá
1