Samtíðin - 01.12.1934, Blaðsíða 11

réttsýni sjóðsins, ef sá háttur
væri hafður; eigi að gefa út eitt-
hvert rit eftir stjómarmann
sjóðsins, hlýtur sá hinn sami,
traustsins vegna, að víkja úr
stjórninni fyrir fult og alt. Það
er og vafalaust nauðsynlegt, að
gera einhverja breytingu á skip-
un stjórnar sjóðsins. Virðist það
einna líklegasta leiðin, að hafa
nokkurskonar fulltrúaráð jafn-
hliða sjóðsstjórninni. Það verður
als ekki séð, að þeir menn,
sem að lögum eiga sæti í stjórn-
inni samkvæmt stöðu sinni, hljóti
að vera til þess kjörnir öðrum
frekar hennar vegna, og undan-
tek ég þar prófessorinn við há-
skólann i íslenskum bókmentum;
hvað hinir tveir hljóti að hafa til
síns ágætis í þeim efnum öðrum
fremur, er ekki ljóst, og er þessu
þó ekki beint að þeim mönnum,
sem nú sitja í stjórninni. Ætti
þetta fulltrúaráð að vera skipað
mönnum með sem ólíkustum' við-
horfum, og þyrftu þó meðal
þeirra að vera nokkrir, sem væru
sérfróðir á útgáfu bóka og sölu.
Ætti aðalstjórnin að búa út heild-
aráætlun um alla starfsemi
sjóðsins og jafnframt um hina ár-
legu starfsemi, og leggja það
fyrii- fulltrúaráðið til samþykkis.
Það þyrfti og að sjá aðalstjórn-
inni fyrir slíku kaupi, að þess
yrði með sanngirni krafist, að
hún legði fram það starf, sem með
þyrfti. Loks þyrfti að gera þá
breytingu á tekjustofni sjóðsins,
____-v . SAMTÍÐIN
m
að honum væri ekki vísað á hluta
af áfengissektunum, heldur yrði
honum veitt föst árleg upphæð
beint úr ríkissjóði, en að áfengis-
sektirnar rynnu svo þangað í
staðinn. Áfengissektirnar hafa
reynst. verða svo misjafnar, að
það hefir orðið fullkomlega ó-
mögulegt fyrir stjórnina, þegar af
þeirri ástæðu, að gera neina áætl-
un, sem með vissu gæti staðist.
Stundum hefir oltið á tugum þús-
unda, stundum á örfáum þúsund-
um. Það verður og að teljast
harla óviðfeldið, að ríkissjóður
taki ekki sínar löglegu tekjur
sjálfur, heldur sé að binda þær
úti um hvippinn og hvappinn, því
að það gæti hæglega leitt til
þess, að einn góðan veðurdag
væri búið að gera það svo ræki-
lega, að þingið hefði ekki yfir
neinu að ráða, þegar ætti til að
taka með samningu fjárlaga.
Þetta er aðalatriði fyrir starfsemi
sjóðsins, og sé það ekki gert,
hlýtur hún að vera úr sögunni
áður en varir.
Hugmynd sú, sem kemur fram
í lögunum um menningarsjóð er
afbragð, og það væri leitt ef hún
skyldi þurfa að verða ónothæf ó-
fyrirsynju. Það þarf að fá
reynslu um alla hluti, og er þá
fyrst hægt að skipa þeim svo vel
sé. Nú er fengin svo mikil
reynsla um þetta, að nægir til að
kippa öllu í liðinn, og verður þá
líka að gera það slindrulaust,
annars lendir alt í öngþveiti.
9