Samtíðin - 01.12.1934, Blaðsíða 22

*
SAMTÍÐIN ......... ..........
ir í ritum má líta svo á, að til-
gátan sé rétt. En að ganga úr
skugga um það, er ekkert á-
hlaupaverk. Svona merkilegt at-
riði gat ég ekki látið afskifta-
laust. Hér gæti verið um orð-
mynd að ræða, sem ekki er áður
þekt. Ég varð að rannsaka þetta.
1 þessa rannsókn er ég búinn
að eyða 7 mánuðum og 3 dögum
betur. Og það sem ég er búinn
að gera getur þó varla talist
annað en byrjunin. öruggan úr-
skurð um þetta er ekki hægt að
fá fyr en búið er að lesa allar
ritaðar heimildir frá miðöldum,
sem til er hér á landi og í söfn-
um og einstakra manna eigu er-
lendis.
Já, ég skil það, Kusi, að þetta
er ekki áhlaupaverk. En getur
ekki skeð að ritvillan hafi verið
önnur en þessi, sem þú nefndir,
t. d. að niður hafi fallið stafur-
inn n og átt að standa fregn-
uðum?
Blessaður komdu ekki með
annað eins og þetta. Þetta er
gamalt frumrit. Og þess eru eng-
in dæmi í gömlum frumritum að
stafir séu feldir niður. Það kemur
bara fyrir í afritum. Ég hefi svo
sem heyrt hana áður, þessatilgátu,
frá ólærðum manni. En þið verð-
ið að muna það, ólærðu mennirn-
ir, að íslensk fræði eru vísindi,
og það væri óverjandi, ef við
lærðu mennirnir tækjum til
greina tilgátur í þeim efnum
20
frá mönnum, sem skortir vísinda-
legan grundvöll til að byggja
lilgátur sínar á. Slíkar tilgátuf
hafa ekkert sjálfstætt gildi, þó
að þær sýni hinsvegar virðing-
arverðan áhuga.
Þú þekkir þetta alt betur en
ég, Markús. En hvað ég vildi
sagt hafa, — þú varst áðan að
minnast á einhverja vísu, sem þú
er búinn að skýra. Ég hefi altaf
haft gaman af vísnaskýringum.
Er hún gömul, þessi?
Ja, ég er nú ekki alveg viss
um aldurinn. Það getur altaf
munað nokkrum árum, 1286—
1293, — einhvers staðar þar á
milli, þykir mér liklegt.
Andskoti eru naskur, Kusi. Ég
fer að skilja að þú hefir ekki
eytt námstímanum til ónýtis. Er
hún úr einhverri af fornsögun-
um?
Ekki þori ég að fullyrða neitt
um það. En hún hefir ekki verið
prentuð áður. Svoleiðis er, skal
ég segja þér, að það er maður
hérna í háskólanum, sem er að
;
vísu að lesa lögfræði, en hefir
mikinn áhuga fyrir fornum fræð-
um. — Þú þekkir hann, það er
hann Geiri sonur hans Sigurðar
skólastjóra. Hann fór utan í
sumar, var eitthvað að snuðra á
Árnasafni og fekk þessa vísu hjá
einum af starfsmönnunum þar.
Svo bað hann mig að skýra vís-
una. Og eins og þú skilur verður
maður að meta það einhvers,