Samtíðin - 01.10.1938, Side 13

SAMTÍÐIN
Kaj Munk:
Jörðin logar
[Þegar leikrit sira Kaj Munks, Hann
situr við deigluna, var frumsýnt i Khöfn
fyrir nokkrum döguni, samdi höfundur
eftirfarandi smágrein, sem vér leyfum oss
Iiér með að birla í íslenskri þýðiiigu.]
Ritstj.
JÖRÐIN stendur 1 björtu báli.
Þau tímabil liafa komið í sögu
mannkynsins, að menn hafa
verið í þann veginn að gleyma
þessu. Við, sem nú lifum, eigum
ekki slíku láni að fagna. Ekki
sjaldnar en 7 daga i bverri viku
verðum við þess vör, að okkur hef-
ur verið varpað inn í bálandi og
snarkandi eldsloga.
Er það Surtarlogi eyðingarinnar,
sem umlykur okkur? Við vitum það
ekki. Hjörtu okkar herpast oft sam-
an af hræðslu við, að svo sé. En
kristin trú segir, að eldurinn, sem
umlykur okkur, sé loginn undir
deiglunni. Hún getur ekki sannað
Jietta og' reynir það heldur ekki.
Hún segir það aðeins, af því að
lienni hefur verið skýrt þannig frá.
Jörðin er í deiglunni.
Guð kristinna manna er voldug-
ur. Hann er svo voldugur, að hann
lætur sér ekki annað líka en að hafa
guð fyrir kyndara í smiðju sinni.
Það er guðinn í víti, sem mokar
kolum á bálið, er logar undir
deiglu drottins. Þess vegna er bit-
inn svona ægilegur. En það á hann
sjálfsagt að vera, til þess að bræðsl-
an takist vel.
Ö
Skyldi hún liepnast? Hvað vitum
við mennirnir um slíkt? Sprenging
getur hleypt öllu í bál og brand.
Einnig getur alt orðið að gjalli.
Kristindómurinn sviptir okkur ekki
eftirvæntingunni; liann er trú okk-
ar i þessum sorgarleik.
En kristindómurinn heldur því
fram, að þetla, að því er virðist ó-
skiljanlega alheimsbál skelfingar-
innar, sé til orðið í ákveðnum til-
gangi. Og bann skapar draumkenda
von um tilveru i nýjum heimkynn-
um og um nýja jörð, þar sem rétt-
lætið muni búa.
Hann situr við deigluna, sonur
méistarans sjálfs, bæði við deiglu
alls mannkynsins og bvers einstak-
lings.
OSCAR WILDE
sagði meðal annars:
Það ætti að banna mönnum með
lögum að fórna sér fyrir aðra. Slíkt
hefur siðspillandi áhrif á þá, sem
fórnina þiggja.
Ef menn búast við því óvænla,
sýna þeir og sanna, að þeir eru
skynsemi gæddar verur, sem kunna
að fylgjast með timanum.
Þeir, sem eru vel upp atdir, mót-
mæla því, er aðrir segja. Þeir vitru
mótmæla sjálfum sér.
í nótt, þegar ég kom heim,
varð konan mín „historisk".
— „Hysterisk“ átti við?!
— Nei, historisk; hún grýtti öll-
um sagnfræðibókunum mínum í
höfuðið á mér.