Fréttablaðið - 28.01.2010, Síða 32

28. JANÚAR 2010 FIMMTUDAGUR4 ● fréttablaðið ● handverkfæri
„Ætlunin er að veita fyrirtækjum,
húseigendum og -félögum vitn-
eskju um allt sem viðhaldi viðkem-
ur,“ segir Svavar Benediktsson, hjá
fyrirtækinu Proline, sem stendur
fyrir sýningu um viðhaldsmál í
Vetrargarðinum í Smáralind dag-
ana 5. til 6. mars næstkomandi.
Á sýningunni, sem kallast Við-
hald 2010, munu faglærðir aðil-
ar, svo sem handverksmenn, verk-
takar, verkfræðingar, auk fulltrúa
opinberra aðila, ríkisskattstjóra,
byggingarfulltrúa Reykjavíkur og
Kópavogs og Íbúðalánasjóðs upp-
lýsa gesti um viðhaldsmál.
„Þarna er í raun verið að stuðla
að faglegu ferli, með því að koma
inn á samningagerð við verktaka,
skyldur og ábyrgð verktaka og
hvert hægt er að snúa sér komi
upp vandamál,“ bendir Svavar á.
Hann bætir við að þættir eins og
fjármögnun, skipulag, tilboðsgerð,
efniskaup, framkvæmd, ábyrgð og
eftirlit verði einnig til umfjöllunar
á sýningunni.
„Ein helsta nýjungin sem verð-
ur tekin fyrir er svo rétt viðhalds-
tækni sem er að ryðja sér til rúms
hérlendis og gengur út á að gera
hús upp innan frá. Þess misskiln-
ings hefur nefnilega gætt að við-
hald krefjist þess að allt sé brotið
og bramlað,“ segir Svavar.
En er þetta rétti tíminn til við-
halds? „Svo sannarlega,“ segir
hann. „Ríkisstjórnin hefur nefni-
lega sett lög um að eigendur íbúða
og sumarbústaða fái endurgreitt
að fullu virðisaukaskatt sem þeir
hafa greitt af vinnu manna við end-
urbætur eða viðhald. Lögin gildi út
árið 2010.“
Skráning á sýninguna fer fram
á www.vidhald2010.is. Þess má
geta að Múrbúðin er styrktaraðili
sýningarinnar. - rve
Stuðlað að faglegu ferli
„Bent hefur verið á að 40 ára gömul hús þarfnist almennt endurbóta af einhverju tagi,
samkvæmt fagaðilum í þessum geira. Ef við miðum við þá staðreynd að 47 prósent
alls íbúðarhúsnæðis í Reykjavík eru byggð fyrir 1970 eru það meira en 23.000 íbúðir,“
segir Svavar, hér með skolprör endurnýjað með nýjum aðferðym. FRÉTTABLAÐIÐ/GVA
Stefán Bjarnason starfar á
skrifstofu flesta daga en finnur
sér svo ótal verkefni þar fyrir
utan. Til dæmis við smíðar. Í
skúrnum hans blasa líka við
handverkfæri í röðum.
Keðjusög, fræsari, slípirokkur,
skrúfvél – alls konar hlutir hanga
uppi á vegg. Þó vill Stefán ekki
meina að hann sé veikur fyrir
verkfærum. „Ég er bara veikur
fyrir að hafa verkfæri við hönd-
ina til að geta gert ýmsa hluti.
Hef frekar keypt verkfæri til að
framkvæma ýmislegt í stað þess
að kaupa það tilbúið,“ útskýrir
hann. „Þetta byrjar þannig
að maður kaupir sér hjól-
sög, stingsög og fræsara.
Þá getur maður farið að bjarga
sér. Fyrir utan auðvitað borvél og
skrúfvél sem teljast undirstöðu-
verkfæri í heimilishaldi. Vélhefill
er líka eitt það fyrsta sem maður
kaupir. Hann er ég búinn að eiga
í tuttugu ár.“
Þegar Stefán er spurður hvort
hann sé góður smiður hlær hann
dátt. „Ég telst bara laghentur
sveitamaður og er stoltur af,“
svarar hann og minnist líka á
neyð og nakta konu. „Kreppan í
dag er nefnilega ekki sú fyrsta
sem ég kynnist. Við lentum líka
í kreppu 1983 til ´85 og þá varð
maður annað hvort að fram-
kvæma sjálfur eða framkvæma
ekki neitt. Það var ekki flóknara
en það. Skuldirnar voru marg-
faldaðar með tveimur og maður
átti ekki orðið krónu í eigninni.
Þannig að það er ekkert nýtt í
sögunni.“
Stefán segir Bjarka son sinn
eiga sum verkfæranna í skúrn-
um. Þau hafi hann keypt þegar
hann bjó í Ameríku. „Svo fór ég
til stráksins að hjálpa honum
að pakka og þá bætti ég nokkr-
um hlutum við. Stílaði upp á að
hafa þau af sömu sort og hans
svo við gætum notað sömu batt-
eríin. Verkfærin heita Ryobi. Þau
eru framleidd í Denver þar sem
sonur minn bjó og ég vissi af fag-
manni hér heima sem hafði góða
reynslu af þeim.“
Eitt verkfærið líkist straujárni.
Stefán kallar það juðara og
segir gott að pússa
með honum glugga-
kistur og hurðir.
„Við tókum útihurð-
ina og gluggana
hjá Bjarka í gegn
með honum. Ég end-
ursmíðaði líka opnan-
legu fögin í húsinu hans
og þá kom sér vel að hafa hef-
ilbekkinn sem smiður einn í fjöl-
skyldunni átti.“
Verkfærin eru sem sagt ekki
bara upp á punt hjá Stefáni held-
ur gegna þau sínu hlutverki.
„Sirkilfræsarann hef ég reynd-
ar ekki prófað enn þá. Hann er til
að gera rauf í hring en mig vant-
ar enn tennur í hann,“ segir hann.
„Ég ætla að nota hann þegar ég er
orðinn sextíu og sjö ára!“ - gun
Stoltur af að teljast
laghentur sveitamaður
Stefán við hefilbekkinn sem smiður einn í fjölskyldunni átti og með handverkfærin
allt í kringum sig. FRÉTTABLAÐIÐ/VALLI
Hjólsög er eitt af
því allra nauðsyn-
legasta að mati Stefáns.