Fréttablaðið - 08.05.2010, Qupperneq 24

24 8. maí 2010 LAUGARDAGUR
Hálfu öðru ári eftir hrun íslenska bankakerfisins hefur orðið hávær-
ari krafan um sýnilegan afrakstur rann-
sóknarvinnu sérstaks saksóknara og
annarra sem treyst hefur verið til að
komast til botns í meintum sakarefn-
um tengdum hruninu. Skv. íslenskum
lögum eru menn saklausir þar til sekt
þeirra hefur verið sönnuð. Speglar það
ekki vissa örvæntingu og vísbendingu
um getuleysi rannsóknaraðila og ákær-
enda að boða síendurtekið til blaða-
mannafunda og tilkynna að til standi að
rannsaka þennan eða hinn og láta birta
myndir af hinum sömu? Er sú lenska
ekki með öllu óþolandi að þeir sem
treyst hefur verið til svo vandasamra
verka af sjálfu ríkinu skuli síendurtek-
ið leita á náðir dómstóls götunnar í stað
þess að vinna verk sín í kyrrþey, birta
síðan ákærur ef einhverjar eru og láta
dómstólum eftir að dæma?
Við minnumst miskunnarleysis og
handjárnunar vegna Hafskipsmálsins á
níunda áratugnum sem síðan reyndist
tilbúningur samkeppnisaðila. Lærðum
við af því? Ekki nokkurn skapaðan hlut.
Íslenskir embættis- og rannsóknar-
menn hafa ítrekað beitt þeim ráðum á
undanförnum árum að kalla til fjölmiðla
og þarmeð dómstól götunnar þegar kosið
hefur verið að klekkja á einhverjum
ÁÐUR en rannsókn, ákæra og dómur
liggur fyrir.
Nægir þar að nefna innrás skattrann-
sóknarstjóra í Norðurljós Jóns Ólafsson-
ar á sínum tíma, mislukkaða tilraun til
að hneppa Jón Ásgeir í handjárn á Kefla-
víkurvelli er hann kaus á síðustu stundu
að lenda í Reykjavík og fjölmarga blaða-
mannafundi sérstaks saksóknara, ríkis-
lögreglustjóra og skattrannsóknarstjóra
á undanförnum misserum með gömlu
tugguna: „Okkur grunar að þessi eða
hinn eigi skilið ærlega ráðningu, við
ætlum að kalla hann fyrir, rannsaka,
ákæra og láta dæma ef kostur er …
hmm … en hér er sumsé skúrkurinn!“
Þessari aðferðafræði rannsóknar- og
ákæruaðila hljóta allir sæmilega inn-
rættir Íslendingar að hafna gjörsamlega
og furðulegt að enginn hafi til þessa haft
döngun í sér til þess að gera það opinber-
lega svo eftir sé tekið.
Er það ekki bein vísbending um getu-
leysi, kvíða og skort á sjálfstrausti sér-
staks saksóknara að freistast til þess
að kalla til fjölmiðla og stinga tveimur
mönnum í tugthús ÁÐUR en mál þeirra
hafa verið krufin til mergjar, ákæra birt
og dómur upp kveðinn. Rætt hefur verið
um „rannsóknarhagsmuni“ en vitað er að
legið hefur verið yfir þessum málum frá
því í fyrra og ekkert nýtt komið fram.
Kynni það að vera stærsta áhyggju-
efni sérstaks saksóknara að forsíðu-
myndir blaðanna í gær af handtöku
tveggja bankamanna verði einu handtök-
umyndirnar sem hann nái að kreista úr
öllu sínu puði og því eins gott að grípa
til krassandi PR-bragðs án tafar? Létta
aðeins á þrýstingnum? Sefa vinnuveit-
endur sína?
Um sekt eða sakleysi umræddra aðila
skal algerlega ósagt látið. Vitað er að
þeir eiga börn á viðkvæmum aldri og
fjölskyldur sem hljóta að vera í losti.
Væri umrædd handtaka afrakstur þeirr-
ar vinnu sem sérstökum saksóknara
var sett fyrir, þ.m.t. ákæru og fenginni
niðurstöðu dómstiganna tveggja gegndi
öðru máli.
Okkur ber að standa vörð um hugtakið
réttarríki á Íslandi. Því er um þessar
mundir mjög í tvísýnu teflt af embættis-
mönnum sem ekki virðast starfi sínu
vaxnir og brjóta beinlínis lög með fram-
ferði sínu. Dómsmálaráðherra ber hér
eftir að víkja tafarlaust úr starfi emb-
ættismönnum sínum sem hyggjast starfa
með þessum hætti. Það er einfaldlega
nóg komið. Réttarríkið er í húfi.
Forkastanleg vinnubrögð sérstaks saksóknara!
Réttarkerfið
Jakob Frímann
Magnússon
framkvæmdastjóri Miðborgarinnar
okkar og formaður STEF & FTT
Kynni það að vera stærsta áhyggjuefni sérstaks sak-
sóknara að forsíðumyndir blaðanna í gær af hand-
töku tveggja bankamanna verði einu handtökumynd-
irnar sem hann nái að kreista úr öllu sínu puði og því
eins gott að grípa til krassandi PR-bragðs án tafar?