Fréttablaðið - 23.10.2010, Síða 24

24 23. október 2010 LAUGARDAGUR
E
r aðstoðarmaður borg-
arstjóra með aðstoðar-
mann,“ spyr fjölmiðla-
konan Margrét Erla
Maack hissa þegar
maður rekur inn nefið
á skrifstofu S. Björns Blöndal með
sódavatn og glös handa blaða-
manni og rökstólapari vikunnar.
Upp úr dúrnum kemur að Björn
deilir skrifstofu með Jóni Gnarr
og nýtur því sömu sódavatnsfríð-
inda og borgarstjórinn.
Bæði standa þau á vissum
tímamótum. Margrét Erla fór úr
útvarpi í sjónvarp í ágúst þegar
hún hóf störf í Kastljósi RÚV, en
Björn gerðist aðstoðarmaður borg-
arstjóra fyrir tveimur vikum eftir
að hafa áður gegnt stöðu fram-
kvæmdastjóra Besta flokksins.
„Við eigum það líklega sameig-
inlegt að hafa þekkt allt fólkið sem
við vinnum með áður, þótt um nýtt
starf sé að ræða,“ segir Margrét
og Björn samsinnir því. „Nú þarf
ég að skjalfesta allt sem ég geri,
sem eru smá viðbrigði fyrir mann
sem hefur lengst af unnið hjá sjálf-
um sér. Ég er spurður skrýtinna
spurninga. „Ertu búinn að gera
bókun á þetta? Er þetta komið inn
í GoPro-kerfið?“ og svo framveg-
is.“
Bæði segja þau veturinn leggj-
ast vel í sig.
Ekki slæm meðmæli
Byrjum á byrjuninni. Hvað vitið
þið um hvort annað?
Margrét: Ég veit að Björn er
bassaleikarinn í Ham og að hann
er aðstoðarmaður Jóns Gnarr. Ég
veit hins vegar ekki fyrir hvað S-ið
í Sbjörn Blöndal stendur fyrir. Við
kynntumst í fyrra þegar Rás 2 stóð
fyrir hljómsveitakeppni og Björn
var tengiliður okkar við Stúdíó
Sýrland.“
Björn: „Þá vissi ég að þú værir í
Popplandi á Rás 2 og ég hafði heyrt
að þú værir allt í lagi. Hann Óttar
vinur minn talaði vel um þig.“
Margrét: „Óttar Proppé, já. Ekki
eru það slæm meðmæli.“
Björn: „Og nú veit ég auðvitað
allt um þig eftir þetta. Hef heyrt
margt og misjafnt!“
Margrét: „Nei!“ (springur úr
hlátri).
Sesar ekki á stjórnlagaþing
Fyrirhugað stjórnlagaþing hefur
tröllriðið fréttum vikunnar. Ætlið
þið að kjósa?
Björn: „Ég veit um tvo sem ég
ætla að kjósa, þá Jón Ólafsson,
sem er bæði heimspekingur og
frændi minn, og Ágúst Má Garð-
arsson Bestaflokksmann. Ég veit
ekki um fleiri sem eru í fram-
boði.“
Margrét: „Ég er búin að ákveða
einn, hann Pavel Bartoszek, sem
er einn gáfaðasti maður sem ég
veit um. Ég man eftir honum úr
MR og hann er fyndinn, útsjón-
arsamur og sér hlutina í stærra
samhengi en flestir.“
Björn: „Ég heyrði um daginn,
frá Sambandi íslenskra sveitar-
félaga, að þessar kosningar verði
þær flóknustu sem haldnar hafa
verið í heiminum. Í öllum heimin-
um, sko. Úrvinnslan er víst svona
margslungin.“
Margrét: „Varir kosningavak-
an í sjónvarpinu þá ekki dögum
saman? Ég verð kannski að vinna
við hana.“
Björn: „Já, það verður kallað á
þig þegar menn eru orðnir fullir.
Ef sá ólíklegi, nánast útilokaði,
atburður myndi henda að stjórn-
málamaður yrði skemmtilegur þá
verður þú látin tala við hann.“
Margrét: „Einmitt. Rétt eins og
núna um daginn þegar ég tók við-
tal við Jón Gnarr í bleiku jakka-
fötunum sínum. Það var svona
„hundur með sólgleraugu“-frétt.“
Björn: „Já, en þetta var nú
ómerkilegt komment hjá mér því
stjórnmálamenn geta alveg verið
skemmtilegir. Ef ég mætti velja
hvern sem er, lífs eða liðinn, á
stjórnlagaþingið væri líklega best
að fá einhvern í djobbið sem hefur
gert þetta áður. Thomas Jefferson
eða einhvern af því kaliberi.“
Margrét: „Já, eða einhvern góðan
heimspeking. Eða Júlíus Sesar!“
Björn: „Myndi þá ekki stjórnlaga-
þingið komast að þeirri niðurstöðu
að heppilegast væri að hér ríkti
einræði?“
Margrét: „Jú, kannski. Það er
erfitt að tilnefna einhvern einn
úr heimssögunni.“
Vondar ævisögur eru bestar
Í vikunni bárust þær fréttir að
Jakob Frímann Magnússon er
hikandi við að birta æviminn-
ingar sínar því hann telur slíkt
einungis vera fyrir háaldraðra,
en á sama tíma hikar hin sextán
ára tónlistarbarnastjarna Just-
in Bieber ekki við að gefa út sína
ævisögu vestanhafs. Hafið þið
gaman af ævisögum?
Björn: „Ég gæti alveg hugsað
mér að lesa ævisögu Jakobs Frí-
manns, sérstaklega ef um væri
að ræða hljóðbók sem hann les
sjálfur inn á.“ (Hermir eftir Jak-
obi Frímanni).
Margrét: „Já, það yrði æðis-
legt.“
Björn: „Aftur á móti hef ég engan
áhuga á að lesa bókina um Justin
Bieber. Reyndar er hann stund-
um umræðuefni á mínu heim-
ili, því tólf ára sonur minn hefur
lítið álit á þessum unga manni. Í
morgun gerði yngri sonur minn
þau mistök að byrja að raula eitt-
hvað lag með Bieber og það féll
heldur betur í grýttan jarðveg hjá
þeim eldri. En oftast hef ég mjög
gaman af ævisögum. Bók Alberts
Goldman um Elvis er snilld og í
miklu uppáhaldi, en það er reynd-
ar mjög vond bók.“
Margrét: „Bestu æviminning-
ar sem ég hef lesið er ævisaga
Tommy Lee, trommara Mötley
Crüe og fyrrverandi eiginmanns
Pamelu Anderson. Hún er alveg
hræðileg. Af og til grípur ákveð-
inn líkamshluti inn í frásögnina
og segir frá sínu sjónarhorni, með
asnalegri skrift og slettum allt í
kring. Svo fylgja með viskumol-
ar frá Tommy. „Það er mun snið-
ugra að fara í foursome en three-
some,“ og svo framvegis. Það er
mjög fyndið.“
Sigurganga Breiðabliks
Birni að þakka
Eiður Smári Guðjohnsen keypti
gítar sem var áritaður af meðlim-
um Rolling Stones á tæpar átján
milljónir króna á uppboði í vik-
unni, til styrktar krabbameins-
sjúkum börnum. Hafið þið versl-
að á uppboðum og dreymir ykkur
um að eignast einhverja sérstaka
minjagripi?
Margrét: „Ég hef margoft keypt
magadansbúninga á uppboðum á
netinu og gæti alveg hugsað mér
að fjárfesta í fleiri slíkum. Þá
helst eftir fræga hönnuði á borð
við Eman Zaki og Aida Nour.“
Björn: „Já, þessa hönnuði þekkja
allir.“
Margrét: „Einmitt. Ég myndi alveg
örugglega splæsa svona hundrað-
þúsundkalli í svoleiðis.“
Björn: „Ég keypti einu sinni
íþróttatreyju fyrir hönd fyrirtæk-
is sem ég vann hjá á uppboði til
styrktar íþróttafélagi. Svo merki-
lega vildi til að þetta félag hafði
aldrei getað neitt í fótbolta, en eftir
að ég keypti treyjuna af þeim urðu
þeir skyndilega svakalega góðir
og hirtu meira að segja titilinn af
mínum mönnum í FH. Þetta var
Breiðablik, og þeirra sigurganga
er öll því að þakka að ég keypti af
þeim treyjuna. Kópavogur stendur
því í þakkarskuld við mig í fleiri en
einum skilningi.“
Margrét: „Nú, hvernig þá?“
Björn: „Fólk verður bara að lesa
milli línanna með það. Svo langar
mig mikið í dúkkurnar sem gerðar
voru eftir meðlimum hljómsveitar-
innar Kiss á áttunda áratugnum, en
þær eru dýrar og maður er ekkert
að spreða í svoleiðis í kreppunni.“
Myndi dansa fyrir óvin
Að lokum. Ef þið mynduð skipta
um hlutverk, Margrét yrði tónlist-
armaður og aðstoðarmaður borg-
arstjóra í einn dag og Björn yrði
fjölmiðlamaður og magadans-
mær, mynduð þið gera eitthvað
sérstakt?
Margrét: „Ég gæti aldrei sinnt
starfinu hans Björns, því ég á mjög
erfitt með að tileinka mér bókun-
arkerfi og slíkt og svo kann ég
ekki á hljóðfæri. En ef ég kynni á
hljóðfæri myndi ég að sjálfsögðu
skella í eina tónleika með Ham á
einhverri sveittri sorabúllu með
klístruðu gólfi. Það væri gaman að
upplifa. Svo myndi ég fara í klipp-
ingu ef ég væri Björn.“
Björn: „Sem er góð hugmynd, og
hefur raunar komið til tals. En
myndirðu nokkuð klippa mikið?“
Margrét: „Nei, nei, bara rétt
snyrta.“
Björn: „Ef ég væri magadansmær
í mínum eigin líkama myndi ég
líklega dansa fyrir einhvern sem
mér er ekkert sérstaklega vel við,
án þess að nefna nokkur nöfn. Sem
dagskrárgerðarmaður myndi ég
eflaust bara haga mér nákvæm-
lega eins og Margrét. Ég sá sjón-
varpsþáttinn Hringekjuna um dag-
inn, þar sem Vestmannaeyingar
voru að tjá sig og það var heldur
súrt. Ég velti því fyrir mér hvað
fólk myndi segja ef Reykvíkingar
myndu tala svona.“
Margrét: „Nákvæmlega það sem
ég hugsaði.“
Björn: „Það yrði allt vitlaust.
Þannig að ég myndi líklega ekki
leggja mikla áherslu á að taka þátt
í Hringekjunni. En mig hefur allt-
af langað til að gera matreiðslu-
þætti, þar sem ég ferðast um land-
ið. Kannski myndi ég gera það.“
Margrét: „Ég elska matreiðslu-
þætti. Það er besta sjónvarpsefni
sem til er, svona alhliða skemmtun
og mjög örvandi. Ég er til dæmis
mjög hrifin af rokkstjörnukokkn-
um Anthony Bourdain, sem segir
frá hlutum eins og þegar hann
sprautaði sig með heróíni rétt áður
en hann eldaði dýrindis mat fyrir
mikilmenni og fleira í þeim dúr.
Kærastinn minn náði reyndar í
mig með því að bjóða mér heim til
sín að horfa á matreiðsluþætti.“
Kosningavaka dögum saman
Margrét Erla Maack, fjölmiðlakona og magadansmær, og S. Björn Blöndal, bassaleikari og aðstoðarmaður borgarstjóra, hafa
bæði áhuga á matreiðsluþáttum og dálæti á vondum ævisögum. Kjartan Guðmundsson hitti rökstólapar vikunnar í Ráðhúsinu.
VIÐ TJÖRNINA Björn telur að Thomas Jefferson hefði getað orðið heppilegur kandídat á stjórnlagaþing. Margrét hefur áhyggjur af
lengd kosningavökunnar. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Á RÖKSTÓLUM
Björn: Ef ég væri magadansmær í mínum eigin líkama
myndi ég líklega dansa fyrir einhvern sem mér er ekkert
sérstaklega vel við, án þess að nefna nokkur nöfn.