Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 11

MORGUNN
137
þessum kafla bréfsins grúfði ekkert annað en myrkur,
eða að minnsta kosti miklir skuggar. Allt þetta telur
hún stafa frá því, að hún hafi brugðizt skyldu sinni sem
eiginkona, skyldu sinni sem kona, er hafði lofað að
helga honum alla krafta sína.
Þetta er skuggaleg mynd, en ég dreg hana ekki
upp dekkri en hún er í bréfinu, en mér finnst ég mega
til með að láta hana koma fram, áður en ég held lengra
í frásögn mína.
1 bréfi A. er svo átakanleg bæn tl mín um það, að
reyna að ná frekara sambandi við manninn sinn. —
Ég bað Svendsen, — stjórnanda minn 1 öðrum heimi, —
að reyna að ná í mann þenna, og kvaðst hann skyldi
gera allt, sem unnt væri. Ég hafði nú afhent Svendsen
málið, og vonaði að hann myndi leysa það vel, og sú
varð líka raunin á.
Nokkru síðar kemur einn góðvinur minn, sem ég
hér kalla B., og var af Norðurlandi. Hann hafði, þá
ekki fyrir löngu, misst systur sína H. og langaði mikið
til þess að reyna að ná sambandi við hana. — Hann
biður mig að reyna að halda sambandsfund og geri
ég það litlu síðar. Það. sem gerðist á fundinum í sam-
bandi við þenna vin minn og H. svstur hans. verður
ekki gert að umtalsefni nú, heldur að eins það, sem
snertir mál það, sem drepið er á hér að framan.
Steindór litli, sem þið munuð mörg kannast við frá
fyrri frásögnum mínum, kemur í sambandið.
Steindór litli segir bá: ,,Þarna kemur maður. Hann
gengur svo afar skrítilega, hann eins og pikkar fram
ttieð öðrum fætinúmt Hann gengur Við staf. ílann!
biður að heilsa mömmunni. Já, skilið þið kveðju til
ttiömmunnar“.
S. fer svo áð lýsa manninum og landslagi þar sem
hann hafi átt heima, en enginn kannast við neitt af
því sem hann segir.
Meðal annars, sem Steindór segir, er þetta: ,,Bærinn