Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 12

138
MO RG UNN
hans stendur við fjall, og kvöldskuggarnir koma fljótt
á hann. Hinum megin við bæinn er vatn, sem hleyp-
ur áfram. Ég á annars dálítið bágt með að sjá þetta,
því að maðurinn er svo hræddur við að koma nálægt,
hann he.ldur þá að hann komist í sama ástandið og
hann var í áður en hann fór. Honum hefir verið ákaf-
lega lengi illt í fætinum, og svo er eins og veikindin
liafi farið úr fætinum og upp í höfuðið. Eftir það fer
honum að líða ákaflega illa“.
Steindór eins og snýr sér þá að B. og segir: „H. systir
þín tók á móti honum og honum þótti vænt um það“.
En þrátt fyrir það kannast B. ekki við hann.
B. fer að tala um ýmsa menn, sem hann hafði þekkt
en lýsingin á ekki við þá.
Allt í einun hrópar Steindór, og snýr sér að B.: „Það
er band, já, stórt band á milli bæjar hans og þíns bæj-
ar, ég sé það svo vel“.
Þá loksins áttar B. sig og kannast við manninn. —
Bandið, sem Steindór talar um, mun vera það, að systir
B. er gift einum syni þessara hjóna, sem ég hefi nú
talað um. En til skýringar vil ég geta þess, að B.
þekkti sama og ekkert þetta fólk, nema af umtali
þessarar systur sinnar, því að ákaflega langt er á
milli. B. áttaði sig því ekki, þó að S. lýsti bæði útliti
mannsins, bæ hans og umhverfi, því að B. hafði aldrei
komið þar. — Steindór varð þá ákaflega glaður, því
að það léttir mikið sambandið, þegar kannazt er við
þann, sem verið er að lýsa eða segja frá.
S. heldur nú áfram, og er nú léttara yfir honum en
áður: „Hann segir að það hafi verið tekið með afbrigð-
um vel á móti sér. Já, dásamlega vel. Á. vinur minn“,
(fullt nafn var nefnt, en því sleppt hér) „tók á móti
mér og svo H systir þín, B. — Annar maður tók líka
ákaflega vel á móti mér, en við höfðum mjög lengi
verið ósáttir hjá ykkur. En nú er hann ekki ósáttur
við mig, og ég býst við að við verðum mikið saman,