Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 37

MORGUNN
163
einhverja ákveðna bók og segir hvað standi á ákveðinni
blaðsíðu hennar. Sé nú svo um hnútana búið, að sá, sem
orðsendinguna fær og aðrir viðstaddir, geti sann-i
anlega enga hugmynd haft um þetta, viti ekki að
bókin sé til, hafi aldrei lesið hana o. s. frv., verður
þeirri tilgátu ekki komið við, að um fjarhrif, hugsana-
flutning eða huglestur hafi verið að ræða.
Slíkar sannanir hafa fengizt með sálrænu fólki hér á
landi. Minnist ég t. d. þess, að prófessor Haraldur Níels-
son sagði mér frá slíkum, sönnunum, sem hann og Einar
H. Kvaran fengu hjá íslenzkum miðli fyrir all-mörgum
árum, og frá slíkri sönnun segir enski sálarrannsókna-
maðurinn Alan Howgrave-Graham á þessa leið:
„Sir Oliver Lodge sendi herra A. nafnlausan á fund
miðilsins fræga, frú Leonard. Frúnni var því bókstaf-
lega ekkert kunnugt um þennan mann. Herra A. hafði
áður verið á fundi hjá öðrum miðli, og hafði einnig
komið þangað ókunnugur og nafnlaus. Þar hafði hann
(hr. A.) beðið um það, að faðir hans, látinn, og þeir,
sem með honum væru, kæmu fram með sönnun, sem
útilokaði algerlega f jarhrifatilgátuna. Honum hafði
verið svarað: „Þeir ætla að reyna það“.
Á fundinum hjá frú Leonard minntist hr. A. ekki einu
orði á þetta og nefndi ekki einu sinni fjarhrif á nafn.
En „Feda“, sem að jafnaði er stjórnandi frú Leonard,
lýsir hinum látna föður hr. A., sem frú L. hafði aldrei
séð, og segir, algerlega óaðspurð, að honum sé sérlega
„hugleikið um einhverja sönnun“. Því næst kveðst hún
hafa þessi orð nákvæmlega orðrétt eftir föðurnum: „Ég
hefi verið að reyna að finna leið til að útiloka fjarhrifa-
tilgátuna í þessu tilfelli". Þá; fer hún að tala fyrir munn
föðurins og tekur til að lýsa einhverju ónefndu her-
bergi og lýsir húsgögnunum mjög nákvæmlega. Á til-
teknum vegg segir hún að séu bókahillur. — Á 27.
bls. í þriðju bókinni til hægri, í annarri hillunni að
ofan er einkennileg og óvenjuleg frásögn. Þeirri frá-
ll*