Morgunn - 01.12.1942, Qupperneq 45

MORGUNN
171
Hkama sinn hverjum þeim andavinum, sem kynnu að
vilja heimsækja okkur. Innan fárra augnablika sáum
við að einhver var að reyna að ná stjórn á miðlinum, en
það tókst ekki. Skömmu síðar tókst það betur og þá
íærðist bros yfir andlit miðilsins. Því næst virtist andlit
hans og hendur stirðna. Fáein orð voru töluð, og þá
virtist stjórnandinn enn á ný missa tökin og hverfa burt.
Tvær tilraunir voru enn gerðar og við heyrðum töluð
orð, sem við töldum koma frá frú Fair.
Þegar ungfrú Rose kom til sjálfrar sín sagði hún:
,,Hvað er þetta? Hver hefir þetta getað verið?“ Ég sé
engan nema frú Fair, hún er að fara út, hún veifar hönd
sinni og segir: ,,Mér tókst þetta, mér tókst þetta“. Undr-i
un hennar var mikil þegar við sögðum henni, að við
héldum, að þ etta hefði raunverulega verið frú Fair, er
kom. Ég spurði hana hvort henni hefði fundizt stjórnin
eins og venjulega, en hún sagði að það hefði sér ekki
fundizt, því að hún hefði fundið til einhvers undarlegs
stirðleika í andlitinu þegar hún var að koma aftutf í lík^
ama sinn.
Síðar spurði ég frú Fair, hvað hún hefði aðhafst og
hvort hún hefði sagt anda sínum (hugsanagerfi sínu,
tvífara, eða hvað menn vilja kalla það) að koma í gegn
nokkurri ákveðinni orðsending til okkar.
Hún svaraði mér og sagðist hafa gengið til hvíldar
í þeim fasta ásetningi að gera vart við sig hjá okkur og
eftirlátið anda sínum að segja við okkur hvað, sem hon-
um sýndist, en að um eina af orðsendingunum, sem fram
komu hjá okkur hafi hún raunverulega verið að hugsa,
því að innihald hennar hefði sig langað að gefa mér til
kynna. En það var ósk um að hitta ákveðna konu heima
hjá mér. Þegar þessi tilraun var gerð dvaldist frú Fair
í fjögurra mílna fjarlægð frá heimili mínu, þar sem
fundurinn var haldinn.
Það, að frú Fair heppnaðist sín tilraun vakti þá
ákvörðun hjá ungfrú Forest að hún skyldi reyna aftur,