Morgunn - 01.12.1942, Síða 79

MORGUNN
205
þess að vita, að stundum gerast þeir atburðir á jörðunni,
sem gleðja englana, og þessi atburður var einn af þeim.
Hin björtu andlit þeirra tveggja, sem við rúmið stóðu,
urðu glóandi af heilögum fögnuði, meðan þeir horfðu
og hlustuðu á söngkonuna, sem bráðlega átti að bæt-
ast við í himneska hópinn. Þegar söngnum var lokið,
hné hún aftur á bak í rúmið og gaf samstundis upp
andann. Þá sá ég fæðing hennar inn í hið ódauðlega
líf og burtför hennar af jarðneska sviðinu sem engils
í fylgd með englunum tveimur þangað, sem hvíldin í
drottni fæst ævinlega".
Fjölda slíkra frásagna gæti ég lesið yður, ekki að
eins eftir erlenda höfunda, heldur einnig eftir íslenzkt
fólk, já og einnig fólk, sem situr hér meðal yðar í
kirkjunni í kvöld, og allar þær sögur sanna það, sem
Ritningin segir um englana, að þeir séu „þjónustubundn-
ir andar“ og að áhrifa þeirra gæti víðar en vér höfum
hugmynd um. Engin af oss veit til fulls, hve nær hann
er háður afskiptum þeirra, en hitt vitum vér, að kær-
leikur þeirra ber af jarðneskum kærleik, eins og Guðs
sól ber af lítilli stjörnu í ljóma.
1 kvöld erum vér að minnast látinna ástvina og ég
hefi valið oss til sameiginlegrar hugleiðingar hina miklu
kærleiksþjónustu, sem þeir verða aðnjótandi á næsta
tilverusviðinu, og það er oss fagnaðarboðskapur, bæði
vegna þeirra og eins vegna sjálfra vor, sem öll eigum
eftir að fara sömu ferðina og þeir, en á þessari þjónustu
eru margar hliðar.
Andstæðingar sálrænna efna tala háðslega um það,
hversu fregnirnar af framliðnum mönnum geri næsta
tilverustigið líkt þessu jarðneska og telja það sanna, að
fregnirnar séu heilaspuni. Ég staðhæfi, að þessi stað-
reynd, hve oss er sagt að maðurinn vakni hinu megin
í líku umhverfi því, sem hann sofnar frá hér, styrki þvert
á móti sannleiksgildi fregnanna. Ef hin nýja þekking
hefði farið að endurtaka það, sem kirkjan hefir kennt