Morgunn - 01.12.1972, Qupperneq 10

88
MORGUNN
Gamalt fólk í Nazaret var spurt úr spjörunum.
1 Jerúsalem skýrðu margir þeirra, sem farið höfðu út að Gol-
gata til þess að vera vitni að aftökunni, frá síðustu stundum og
kvölum Jesú.
Og brátt höfðu skapast talsverðar bókmenntir um þetta efni.
Þær jukust með auknum vinsældum og vaxandi eftirspurn
eftir slíkum bókum. Og innan mjög skamms tíma var efni þetta
orðið feiknaviðamikið.
Ef þú vilt fá hliðstætt dæmi úr nútímanum, þá tökum Abra-
ham Lincoln. I stríðum straumum koma út bindi, stór og smá,
sem helguð eru lífi og dauða þessa mesta spámanns Bandaríkj-
anna. Það er ókleift fyrir venjulegan mann að komast yfir að
lesa allar þessar bækur. Og jafnvel þótt hann vissi hvar hann
gæti gengið að þeim öllum, þá gæti hann tæpast gert sér grein
fyrir hvernig hann ætti að velja það sem mestu máli skipti.
Þess vegna gerist það annað veifið, að einhver fræðimaður,
sem hefur helgað líf sitt þessu efni, síar úr efninu og gefur les-
endum kost á stuttri og samandreginni ævisögu Lincolns, sem
varpar ljósi á mikilvægustu atriðin, en sleppir hinu, sem aðrir
en sagnfræðingar hafa í rauninni engan áhuga á.
En þetta er einmitt það, sem höfundar guðspjallanna gerðu
við ævisögu Jesú. Hver þeirra fyrir sig endursagði með eigin
orðum að eigin smekk og getu söguna um þjáningar og sigur
Meistara síns.
Enginn getur fullyrt með vissu, hver Matteus var eða hve-
nær hann lifði. En ef dæma má eftir því hvernig hann færir
okkur blessunartíðindin, þá kynnumst við honum sem óbrotn-
um manni, er unni hugþekku sögunum, sem Jesús var van-
ur að segja bændunum í Galíleu, og þess vegna hélt hann sér
sérstaklega við það efni er snerti dæmisögur og ræður.
Um Jóhannes var allt öðru máli að gegna. Hann hlýtur að
hafa verið lærður, en dálitið þurr prófessor, gjörkunnugur nýj-
ustu kenningum, sem þá voru kenndar í akademíum Alex-
andríu. Hann setur á ritverk sitt „Ævisaga Jesú“ virðulegan
guðfræðilegan blæ, sem hvergi bregður fyrir í hinum guð-
spjöllunum þrem.