Morgunn - 01.12.1972, Blaðsíða 35

KRISTNAR HUGMYNDIR UM ÞRENNINGU GUÐS 113
„uppstiginn til Himins“, „Drottin“, og er þá í flestum eða öll-
um tilfellum greinilega átt við guðdómlega veru er ekki sé
fyllilega jafngild Guði. Yfirleitt er aldrei í Nýja-testamentinu
talað um Jesú Krist né um „Drottin“ né um „Son Guð“ þannig,
að það veiti neina skilmerkilega ástæðu til að líta þannig á, að
Jesús Kristur eða „Drottinn eða „Sonur Guðs“ sé í hvívetna
„Föðurnum“ jafn, m.ö.o. ein af svonefndum þremur „persón-
um Guðs“ — „Sonurinn“ í hvivetna „Föðurnum“ jafn, og
„Heilagur Andi“ í hvívetna jafn „Föðurnum“ og „Syninum".
Þvert á móti tala höfundar Nýja-testamentisins hér um bil
undantekningarlaust í þeim tón, að Jesús Kristur, öðru nafni
„Drottinn“, enn öðru nafni „Sonur Guðs“, sé alls ekki „jafn“
„Föðumum“. Jóhannesar-guðspjall hefur eftir Jesú sjálfum
umsögnina: „Faðirinn er mér meiri“. Og hefði slíkri umsögn
manns við lærisveina sína, þótt aldrei nema Jesús Kristur væri,
mátt virðast of sjálfsögð til að vera nefnd á nafn — ef ekki væri
sú skýring, að hann hafi aldrei sjálfur mælt þessi orð, heldur
hafi guðspjallamaðurinn, eða þá afritari, lagt honum þau í
munn til að kveða niður byrjandi fullyrðingu um, að Jesús
Kristur væri Föðurnum jafn. En að því er snertir „Heilagan
Anda“, þá nefna hinir helgu höfundar hann hér um bil aldrei
þegar þeir, greinilega vel vitandi hvað þeir eru að skrifa, aftur
og aftur, síítrekað og með ýtrustu áherzlu, nefna saman nöfn
Guðs, „Föðurins“, og „Drottins“, Jesú Krists.
Hið alkunna kirkjulega kveðjuávarp, „Náðin Drottins Jesú
Krists, kærleiki Guðs og samfélag Heilags Anda sé með yður“,
er úr niðurlagi II. Korinþu-bréfs. Það er athyglisvert hvernig
orðalagi þessu er háttað; stendur t.d. ekki „kærleiki Föðurins“
né heldur „náð Sonarins“, en það orðalag hefði gefið sterklega
undir fótinn þeirri skýringu, að þarna væri verið að telja upp
allar „persónur Guðs“, — heldur stendur þar: „Jesú Krists“,
„Guðs“ og „Heilags Anda“. Þannig væri ekki komizt að orði,
ef meiningin væri hér að telja upp þrjár „persónur Guðs“, all-
ar jafngildar hver annarri. Slíkur skoðunarháttur hafði enn í
einskis manns huga komið á dögum postulanna.
8