Morgunn - 01.12.1972, Qupperneq 17

FÆÐING JESÚ
95
lostinn. Eins og allir aðrir, sem þá voru uppi, þá trúði konung-
ur Júdeu því statt og stöðugt, að hinir hörundsdökku töframemi
gætu framkvæmt slik kraftaverk, að annað eins hefði ekki sézt
síðan á dögum spámannanna Elía og Elisa.
Hér væru áreiðanlega engir venjulegir kaupmenn á ferð.
Þeir 'hlytu að vera komnir í ákveðnum erindum. Áttu þeir að
hefna illverka valdaræningjans er nú sat í hásæti, sem öldum
áður hafði tilheyrt Davíð, sem einmitt var fæddur í þessu
sama þorpi, Betlehem, þar sem þeir höfðu vakið slíka eftirtekt?
Hann hafði frétt af mörgum öðrum kynlegum viðburðum í
sambandi við þetta dularfulla barn.
Þareð drengurinn var elzti sonurinn, hafði skömmu eftir
fæðingu hans verið farið með hann til Musterisins. Þegar fórn-
ir höfðu verið færðar, hafði gamall maður, Simeon að nafni og
háöldruð völva, kölluð Anna, mælt undarleg orð um komu
dags lausnarinnar. Simeon hafði jafnvel beðið Jahve, að hann
fengi nú að deyja í friði, þareð hann hefði leyft lionum að sjá
Messías, sem ætti að leiða þjóð hans aftur af brautum vonzku
og spillingar.
Það skipti Heródes minnstu máli, hvort þetta var nú allt
saman satt. Þetta hafði verið sagt og fjöldi fólks trúði þessu.
Það var nóg. Heródes hafði gefið út skipun um það, að öll svein-
börn, sem fæðzt hefðu í Betlehem síðastliðin þrjú ár skyldu
tekin af lífi.
Með þessum hætti hafði hann vonazt til þess að losa sig við
hvern þann sem með nokkru móti gæti keppt við hann um há-
sætið. En ráðagerðin hafði ekki heppnazt að fullu.
Ýmsum foreldrum, sem varaðir höfðu verið við af liðsfor-
ingjum eða vinum sínum i Jerúsalem, hafði tekizt að flýja.
Þau Jósef og María höfðu haldið í suður og erfðasögnin lengst
haldið því fram, að þau hefðu farið alla leið til Egyptalands.
Þegar fjöldamorðunum loksins lauk með dauða Heródesar,
sem engum var harmdauði, höfðu þau snúið aftur til Nazaret.
Jósef hafði aftur opnað trésmiðaverkstæði sitt og María tek-
ið til höndum við gæzlu bama sinna, sem fór fjölgandi.