Morgunn - 01.06.1983, Síða 26

24
MORGUNN
18. Bæn séra Torfa fyrir eiðtökuna
Kamban: „Hann biður með hárri raust eins og sá, sem
á að heyra orð hans, sé langt í burtu. Það er löng bæn,
flúruð þungum latneskum glósum, sem Ragnheiður skilur
ekki nema til hálfs. Amen.“ K. 367.
Guörún: „Svo byrjar séra Torfi að biðja. Ég hef ekki
þá bæn hér yfir. Hún var hástemd á latínu. Hann talaði
hátt og skýrt og allir hlustuðu, en engir skildu nema þeir,
sem lærðir voru. Ragnheiður skildi sumt.“ G. 207.
19. Eflir eiðlöku
Kamban: „Biskupsfrúin er orðin viðskila við mann sinn,
gamla lögmannsekkjan stendur fram á staf sinn við hlið
hennar, og fylgist með dóttur sinni frá kirkjunni.
Ég er fegin að þetta er búið, segir Margrét Halldórs-
dóttir.
Hin gamla dama hryssir af sér svar:
Ekki hefði ég látið þig gera þetta, Margrét.
Ætli þér hefðuð ekki beygt yður fyrir manni yðar í
slíku máli? ansar dóttir hennar.
Ekki með fullri rænu, svarar hin gamla, geiglausa
dama.“ K. 369.
Guörún: „Frú Halldóra, móðir Margrétar biskupsfrúar,
leit á dóttur sína og sagði dálítið hvöss:
Það er best, að við förum heim. Við höfum ekkert meira
hér að gera. Það er, held ég, búið að vinna nóg.
Helga frá Bræðratungu tók undir arm gömlu konunnar
og sagði:
Ég skal leiða þig, Halldóra mín, og við Margrét gerum
það báðar.
Það þarf ekkert að styðja mig, ég get gengið óstudd og
geng það að dyrum drottins. En aldrei hefði ég látið þetta
koma fyrir mína dóttur. Guð fyrirgefi Brynjólfi biskupi
það, sem hann gerði í dag.“ G. 209.