Barnablaðið - 01.06.1980, Page 37

una og sandhólana. Fólk er aö fara og koma,
aðallega konur og börn.
Það er sunnudagur og um aö gera að sleikja
sólskiniö. Sum börnin busla í sjónum, önnur
byggja kastala úr hvítum sandi og moka svo
skurði allt í kringum þá. Hér eru líka raunveru-
legir kastalar, sem riddarar áttu leið um, endur
fyrir löngu.
Loks hægir lestin á sér, og börnin eru ólm að
komast út og vera með í þessum leikjum. Tjöru-
lykt leggur að vitum þeirra. Þaö er verið aö
tjörubera bátana. Gamlir menn með síð alskegg
greiöa úr netum og brosa góðlátlega til barn-
anna. Kalli hefði helst viljað staldra vió og skoöa
bátana betur, já e.t.v. hefói einhver fiskimaður
boðió honum út að róa. En frænka hans segir
honum að flýta sér.
Þau komast á áfangastaóinn: Sjór, — enda-
laus sjór. Öldurnar gutla vió fætur þeirra. Börnin
horfa hugfangin á bárurnar. Þær koma úr
fjarskanum, óralangt að, hvítir öldutoppar,
óendanlegur blámi og hvítir snarbrattir krítar-
klettar. Kalli drekkur alla þessa feguró í sig:
Hann, borgarbarnið, veit varla hvað tímanum
líður.
Skeljar og kuóungar, fágætir steinar og hvítur
sandur undir iljunum! Frænka segir, aö hann
megi tína skeljar og fara meö þær heim. Hann er
frá sér numinn af fögnuði. Hér er svo friðsælt —
ekkert, sem skyggir á alla þessa dýró — ekki
einu sinni væl í loftvarnarlúðrum.
Heima í þorpinu hjá henni Grétu er líka svona
friösælt, en þangaó fara þau í kvöld.
2. Pabbi í heimsókn.
Ævinlega er hátíó, þegar bréf berast frá ætt-
ingjum. En í dag stendur mikió til, því pabbi
Grétu kemur í orlof. Þetta gamaldags hús meó
stráþaki og litlum vinalegum gluggum er nú aó
verða aö höll.
Meira að segja býflugurnar fá aukaskammt af
sykri í tilefni dagsins. Kalli er hreykinn af að vera
orðinn bústjóri býflugnabús þeirra. Hann er
eftirvæntingarfullur að sjá frænda sinn í ein-
kennisbúningi. Hann á að sýna honum allt viö-
víkjandi býflugnastofninum, sem á heima í strá-
körfu. Neðst í henni er lítió op. Út um þaö kemur
stöðugur straumur flugna. Suðið í þeim heyrist
langar leiðir.
Gréta er nýfarin að gefa hænunum, sem eru
svartar, rauöar og gráar. Ungarnir eru yndislega
fallegir dúnhnoðrar, hlaupandi eftir mömmu
sinni í von um maðk. Stundum sveimar ránfugl
yfir bænum.
Þá gefur gamla hænan sérstakt hættuhljóð frá
sér, sem fær ungana til að flýja undir væng
móður sinnar.
Mamma stendur ígættinni og bendirá veginn.
Þarna birtist pabbi. Stór grein af öspinni skyggir
á andlitiö á honum. Þau þjóta af staö, til aó taka
á móti honum.“ Kominn, kominn heim.“ ,,En
hvað Gréta er oróin stór! Og þetta er þá hann
Kalli. Komdu sæll, vinur minn. Ég hef aðeins
einu sinni séð þig áöur. Þá var herdeild okkar í
Berlín, og þú varst ofurlítill snáói." Þetta kemur
Kalla til aö brosa. Pabbi hefur komið með dáltíiö
af matarskammtinum sínum.
Hann er svo óeigingjarn og veit, hve þröngt er
í búi. Mamma ber fram kornkaffi og nokkrar
smákökur. Hún hefur lagt hart að sér, til að geta
veitt þeim þetta lítilræöi. Já, hún hefur þurft að
spara í margar vikur og mánuói. Þar aö auki
sendir hún frændfólki í Berlín stundum
skömmtunarseðlana sína. ,,Blessað borgarfólk-
ió á ekki býflugur og hænsni eins og ég,“ er
alltaf viðkvæóiö, þegar pabbi minnist á sparsemi
og fórnfýsi hennar.
Börnin láta fara vel um sig í hægindastól-
unum. Þeir eru með grænu flosáklæði, og þaö er
svo gaman að hossa sér í þeim, þegar enginn
sér til. Á hringlaga boröinu eru nú blóm úr
garóinum, einnig heimatilbúin jarðarberjasulta
og brauð. Mamma vill helst hafa öll húsgögnin
hringlaga. Þá geta börnin síður meitt sig á þeim.
Pabbi sezt og kveikir á kerti. Hann tekur Biblí-
una og les með hátíóarhreim: ,,Lofa þú Drottin,
sála mín og allt sem í mér er hans heilaga nafn.“
Börnin hafa ósjálfrátt spennt greipar. Gréta
hugsar meö sjálfri sér: ,,Ó, þetta er afmælis-
sálmurinn okkar, sem mamma er vön aó syngja
og spila, þegar ég á afmæli." Henni verður litió á
Kalla, og hún sér votta fyrir tárum í augum hans.
Nú langar hann heim. Hann hefur svo dásam-
lega falleg augu, eins og bláar perlur, nei, eins
og skærir demantar. En að hún skuli ekki hafa
veitt þessu athygli fyrr! Orðin berast inn í vitund
barnanna.