19. júní - 19.06.1957, Síða 22

mikla. Ég lauk prófi frá Verzlunarskóla Islands, en
frá því ég var mjög ung og fór að lesa bækur Ólafíu
Jóhannsdóttur, langaði mig að vinna á þessu sviði.
Ég er meðlimur í K.F.U.K., og þótt K.F.U.K. hér
hafi ekki slíka hjálparstarfsemi, þá hefur þar ver-
ið lesið mikið um lif og störf Ólafíu Jóhannsdóttur,
og mig langaði lika til að hjálpa einhverjum þeim,
sem mér fannst þurfa aðstoðar við.
— Finnst yður þá sérsvið og verkefni næg fyr-
ir kvenlögreglu?
— Já, það eru mjög mikil verkefni, sem liggja
hér fyrir. Venjulega byrjar kynning okkar af
hverju einstöku máli á því, að foreldrar eða að-
standendur ungra telpna hringja til min eða koma
og biðja mig um aðstoð, þegar viðleitni þeirra og
fortölur bera engan árangur. Telpan fer að van-
rækja skólann og koma seint heim á kvöldin, fyrst
ef til vill kl. 12—1—2 og svo seinna, og er þá for-
eldrunum oftast ljóst, að hún er komin út á ein-
hverjar villigötur.
Fyrst boða ég telpurnar til mín, en ef þær koma
ekki, leita ég þeirra á þeim stöðum í bænum,
sem telpur safnast helzt að, þegar þær eru komn-
ar út á þessa braut.
— Er þetta þá mest flakk um bæinn í fylgd
með öðrum eldri eða veraldarvanari telpum?
— Jú, oftast er það. Unglingar safnast saman
við veitingastaði eða „ísbari“, eða að mörg leggja
fé sitt saman og taka sér leigubifreiðar sem húsa-
skjól og aka um bæinn.
Þessir unglingar lesa allt, sem þau geta náð i af
kynæsandi og siðspillandi blöðum, sem alls staðar
eru á boðstólum, en það hefur þau áhrif, að ung-
lingarnir vilja sjálfir upplifa einhver „ævintýri“,
„æsandi og spennandi“.
Vegna þess, hvað þau eru fáfróð og hafa engr-
ar fræðslu notið um þær breytingar og þann vanda,
sem steðja að einstaklingnum á þessu aldursskeiði,
eru þau þegar komin lengra en þau kannske hafa
ætlað sér.
— Eru mikil brögð að því að börn, sem stunda
skóla að deginum, lendi í þessari óreglu?
— Það virðast vera mikil brögð að því, að börn
á þessum aldri hætti um miðjan vetur i skólanum
og ljúki ekki skyldunáminu. Ég er hrædd um, að
það sé ekki eins fast gengið eftir því, að skóla-
skyldan þetta siðasta ár sé rækt. Undanþága er
gefin þeim börnum, sem ætla sér að fara að vinna.
En mér finnst oftast lítið verða úr vinnu, hún er
aðeins átylla til þess að losna við skólann. Þau
böm, sem rækja skólann, lenda sjaldan í óreglu.
— Álítið þér, að það sé stór hópur unglinga hér
í Reykjavik, sem þannig er á vegi staddur?
— Það er ekki hægt að segja. Oftast er þetta
aðeins timabil í ævi unglingsins, sem flestir kom-
ast fljótlega yfir, ef næst til þeirra áður en til al-
varlegra vandræða kemur fyrir þeim.
Þessa hætti taka þau oftast upp um fermingu,
eða við skólaskipti. En þau eru nú orðið færð fram
um eitt ár, þar sem unglingaprófið er nú tekið
þegar börnin eru 12 ára og gagnfræðaskólinn tek-
ur við. Börn eiga oft erfitt með að stöðva sig við
bóknám á kynþroskaárunum.
— Eru afskipti kvenlögreglunnar þá mestmegn-
is af telpum innan 16 ára aldurs?
— Já, frá 12 til 16 ára. En auðvitað, ef stúlk-
ur valda ónæði eða brjóta eitthvað af sér, þá tekur
kvenlögreglan einnig fyrir mál þeirra, enda þótt
þær séu eldri.
— Er mikið um að telpur fremji afbrot?
— Nei, það má segja, að það sé mjög sjaldgæft
með telpur, en aftur á móti eru það helzt siðferðis-
brot, sem hendir þær, og alltaf bein afleiðing af
óeðlilega langri útivist eða drykkjuskap.
— Er ekki erfitt að fá telpur, sem farnar eru
að eyða tómstundum sínum þannig, til þess að
breyta um lifnaðarhætti?
— Jú, en það er einmitt aðalviðfangsefni kven-
lögreglunnar.
Skilyrðin hér eru ennþá mjög slæm. Það má
heita, að enginn staður sé til, þar sem hægt er að
hafa telpur, sem ekki er óhætt að láta afskipta-
lausar. Hjálparstöð Barnaverndar að Elliðahvammi
er eini staðurinn, en þar eru börn af ýmsum ástæð-
um og öllum aldri höfð, á meðan vandi hvers eins
er leystur og gerðar framtíðarráðstafanir.
Oftast nægir að koma telpunum úr fyrri félags-
skap um tima og fá þeim vinnu.
Eina lausnin er því ennþá að senda telpurnar
í sveit til þess að vinna, og er það gjört í samráði
við Barnavemdamefnd. Stundum tekst það vel,
enda þótt varla sé hægt að búast við því, að sveita-
fólk hafi tíma eða tækifæri til þess að taka slíka
unglinga þeim tökum, sem með þarf.
Utivinna og heilbrigt líf nægir sumum, gefur
þeim ró til þess að átta sig, en aðrar una sér ekki
í sveitinni og eru því óðar komnar aftur á götuna.
— Em þá mörg tilfelli, þar sem engu tauti er
við komandi, en afglöp telpnanna endurtaka sig
æ ofan í æ?
— Oftast er mjög gott að tala við telpumar.
Þær em alltaf kurteisar við okkur. Ég álít, að þeg-
20
19. JtJNl