19. júní - 19.06.1957, Blaðsíða 29

aðbúnaði, starfsskilyrðum og launakjörum kenn-
ara frá því að þér hófuð starfið. Þér vilduð kann-
ske segja mér dálítið frá þessu?
— f stuttu máli mun ekki auðvelt að greina
frá breytingum þeim, er orðið hafa á kennslumál-
um þjóðarinnar á síðari tímum, en segja má, að
þær séu miklar. Verið getur, að mér vaxi þær
fremur í augum sökum þess, að ég byrjaði að
kenna í sveit við frumstæð skilyrði. Þar sem ég
var farkennari, kenndi ég á fjórum stöðum, og
aldrei mátti ég vera lengur á hverjum stað en hálf-
an mánuð í senn. Varð ég því alltaf að vera að
flytja mig með öll áhöld, kort og annað, er að
kennslu laut. Var það oft slarksamt í vondum
veðrum, enda þótt ég hefði oftast góða samfylgd.
Börnin voru 10—20 í hverjum stað á aldrinum
10—-14 ára og þvi sitt á hverju þroskastigi, og þess
vegna ógerningur að samræma kennsluna.
Víðast var kennt í stofum heimilanna, þar sem
fullorðna fólkið þurfti oft að ganga um. Fleira
mætti nefna, er sýnir, hversu mikill reginmunur
var á aðbúð og starfsskilyrðum áður fyrr og nú er,
að minnsta kosti eins og er hér í Reykjavík Hins
vil ég geta, að ég var mjög heppin með kennslu-
staði, og óvíða hef ég mætt jafnmikilli vinsemd
og hjálp með sjálft starfið, en þannig voru skil-
yrðin.
öðru máli var að gegna þar, sem var heiman-
gönguskóli. Þar var hægt að skipta börnunum í
deildir, og nýttist kennslan því betur. Hygg ég,
að slíkt fyrirkomulag sé það bezta í sveitum og
nota beri þá skólabíla, þar sem langt er að fara.
Laun kennara voru ekki mikil, þegar ég byrjaði
að kenna, enda þóttu kennslustörf, einkum far-
kennslan, ekki eftirsóknarverð. Kaup farkennara
yfir 6 mánuði vetrarins var kr. 300.00, og var það
borgað um vorið að starfi loknu. Auk þess var frítt
fæði og húsnæði yfir veturinn. Hvernig þróunin
hefur orðið í launamálum kennara og hvernig þeim
málum er nú háttað, má fá ágætar upplýsingar
um í grein eftir Arngrím Kristjánsson skólastjóra
í nýútkomnu hefti „Menntamála“ (l.tbl. 1957).
— Ég heyri á því, sem þér segið um heiman-
gönguskólana, að þér teljið það skólaform heppi-
legra en heimavistarskóla barna?
—- Já, það er bæði, að ég tel fremur óheppilegt
að taka börnin alveg burt af heimilunum, og svo
hitt, að ég álit, að kennara við slíkan heimavistar-
skóla, sem oftast er aðeins einn, sé ætlað of mikið
starf, því óhjákvæmilega þarf hann að hafa á
hendi margvíslega umsjá með börnunum utan
Helga Þoigilsdóttir
yfizkennazi
kennslustunda. Það þyrftu því að minsta kosti að
vera tveir kennarar við þessa skóla, ef vel ætti
að vera.
— Hér á landi hefur aldrei, frá því að fyrst
voru sett lög um laun kennara, verið gerður neinn
mismunur á þeim eftir því, hvort karl eða kona
átti hlut að máli. Hafið þér nokkurn tíma orðið
varar við óánægju út af þessu, eða að karhnenn-
irnir, stéttarbræður yðar, þættust beittir órétti af
þeim sökum?
— Nei, alls ekki. Væri þó ástæða til að ætla
að svo væri, þar sem karlmennirnir hafa áreiðan-
lega verið skeleggari í baráttu fyrir bættum kjör-
um kennara og við kvenþjóðin notið þar góðs af.
Get ég ekki betur séð, en að fyllsta jafni'étti sé
innan stéttarinnar.
-— Finnst yður samt ekki nokkuð áberandi fáar
konur vera kennai'ar við framhaldsskólana?
— Ég tel, að konur hafi ekki sótzt mikið eftir
þessum stöðum, þó fer þeim fjölgandi i seinni tíð,
enda nú meiri völ á vel menntuðum konum.
— Hve lengi hafið þér verið yfirkennari hér við
Melaskólann?
— Þegar þessu skólaári lýkur, hef ég gegnt því
starfi í 10 ár.
1 lxverju er starf yfirkennara við svona skóla
fólgið?
— Það er einkum í því falið að aðstoða skóla-
stjóra við margs konar störf, er skólann varða.
Ég afhendi námsbækur, ski'ifa skýrslur, kenni
stundum í forföllum o. fl.
— Hvað um samvinnu heimila og skóla. Haldið
þér ekki, að foreldraráðið, sem stofnað hefur verið
hér á skólasvæðinu, sé spor i rétta átt?
19. J 0 N1
27