19. júní - 19.06.1957, Qupperneq 39

skapast tiltölulega snemma hið hættulega tímabil
í lífi konunnar, sem fyrir löngu er orðið þekkt fyr-
irbæri. Andleg stöðnun og einhvers konar leiði
verður alls ráðandi. Kraftar konunnar fullnýtast
ekki og eðlileg starfsþrá hennar fær ekki útrás.
Jafnvel líkamleg vanheilsa án greinilegra sjúk-
dómseinkenna er algeng. Konunni finnst tilgangur
lífsins hafa horfið með börnum sínum. I ein-
manaleik sinum getur hún orðið bitur og vansæl,
jafnvel fyllzt hatri til umhverfisins, sem er hættu-
legt sálarheill hvers manns. Hafi hún aftur á móti
starf, getur þetta tímabil ævinnar orðið hamingju-
ríkt. Hún er þá fullþroska með lífsreynslu, sem
oft er mikils virði þeim, er hún umgengst. Kona,
sem komin er um eða yfir fertugt, á sannarlega
ekki létt með að hefja vinnu utan heimilis í fyrsta
sinn eða jafnvel að taka upp fyrri störf, það er að
nokkru leyti að byrja nýtt líf og er erfitt viðfangs-
efni, sem ekki er auðleyst.
Ég er sannfærð um, að kona, er stundað getur
sjálfvalið starf nokkurn veginn sleitulaust, eðli-
legt starfstímabil, hvort sem hún er móðir eða
ekki, verður bezt sett, þegar til lengdar lætur og
hamingjusömust.
Andlegir hæfileikar eru alltaf misjafnir, hvort
sem um er að ræða konur eða karla. Mörgum
sinnum algengara er, að konurnar neyðist til að
bæla niður þær sérgáfur, er þeim eru áskapaðar,
því hingað til hafa þær átt í miklu striði að fá tæki-
færi til að láta hæfileika sina njóta sín, jafnvel
þó þær hafi fengið menntun. Bindandi vinna við
heimilisstörf, mörg börn og þröngur efnahagur eru
algengar hindranir. Oft láta shkurn konum illa
húsverk og daglöng barnaumsjá. Þrásinnis hef ég
heyrt aðrar konur stimpla þær sem ómyndir og
því um hkt. En þær hinar sömu ómyndir geta
orðið elskulegar mæður, hafi þær börn sín styttri
tíma í kringum sig, og staðið framarlega í öðru
starfi, fái hæfileikarnir að njóta sín á réttum vett-
vangi.
Flestar konur eiga þó ótrúlega létt með að laga
sig eftir umhverfinu, leysa vel og samvizkusamlega
af hendi öll störf, er á þeim hvíla.
IIII.
Það hefur löngum verið talað um, að konur
verði að hlýta sömu skyldum og karlmenn, ef þær
heimta sama rétt til vinnu. Allar konur undantekn-
ingarlaust, er ung börn eiga, hvort sem þær taka
þátt í framleiðslustörfum landsins eða vinna önnur
þjóðhagsleg störf, eða ekki, eiga rétt á að geta
} 19. J Ú N í <
( ÚTGEFANDI: KVENRÉTTINDAFÉLAG ÍSLANDS )
\ Útgáfustjóm: SigríSur J. Magnússon, )
( Valborg Bentsdóttir, )
( GuSný Helgadóttir, )
( Katrín Smári, S
( Petrina Jakobsson. \
) Auglýsingastjóri: Snjólaug SigurSardóttir. <
( Afgreiðsla blaðsins er í skrifstofu K.R.F.Í., Skálholts- \
/ stig 7, Reykjavik. — Simi 81156. \
/ Prentsmiðjan Leiftur. \
sinnt eðlilegum móðurskyldum sínum. Hinn ungi
þegn landsins á rétt til móður sinnar, enda öllum
fyrir beztu, að þau fái að njóta livors annars á því
tímabili ævinnar. Heimilin hafa um langan aldur
verið hornsteinn þjóðfélagsins, og þau hvorki mega
né eiga að hverfa. Aftur á móti verður ekki kraf-
izt af konunni, að hún sé bundin heimilisstörfum
allt sitt starfstímabil.
Störf kvenna utan heimilanna auka mjög á
þjóðartekjurnar og skapa fjölbreyttni í atvinnu-
lífinu.
Það sannast bezt á stríðstímum, að þjóðfélagið
telur vinnu kvenna einhvers virði. Konur eru þá
miskunnarlaust kallaðar til alls konar framleiðslu-
starfa. Þá er enginn gamall eða nýr tími, engir
krakkar né heimili, landið kallar á vinnuafl. Allar
konur, ungar sem gamlar, mæður, giftar sem ógift-
ar, koma og taka vinnuna á sínar herðar mögl-
unarlaust. Því miður, má ef til vill segja. Þá gæti
verið tækifæri fyrir þær að mótmæla manndráp-
unum allar fyrir eina i öllum stríðslöndunum.
Eftirtektarvert er, að hafi konan eitt sinn tekið
þátt í þjóðfélagsuppbyggingunni með þátttöku í
framleiðslustörfum, lætur hún þau ógjarnan aftur
af hendi, jafnvel þótt starfið sé henni alls ekki
hentugt. Það virðist vera ótvíræð sönnun þess, að
konunni sé sálfræðileg nauðsyn á vinnu, er gefur
henni öryggi og sjálfsákvörðunarrétt.
Með jafnrétti karls og konu er horfinn fyrir
fullt og allt sá einkaréttur til starfa, er karlmenn
höfðu áður. Konur hefja störf sín utan heimilis
til að standa við hhð hans, hvar sem er og á hvaða
sviði sem er í lífsbaráttunni, þannig að lífið geti
orðið léttara og hamingjuríkara.
Ef til vill tekst með hjálp konu hins nýja tíma
að auka á mannkærleika í heiminum, og væri vel,
ef félli í hennar skaut að uppræta hatur og mann-
fyrirlitningu þá, sem enn skipar liáan sess.
19. JÚNÍ
37