19. júní - 19.06.1972, Qupperneq 7

íFARARBRODDI
Viðtal við
Jóhönnu Egilsdóttur
níræða
Frú Jóhanna Egilsdóttir, fyrrverandi formaður
verkakvennafélagsins „Framsókn“ varð níutíu ára
gömul hinn 25. nóvember s. 1. En hún ber þennan
óvenjulega háa aldur svo vel, að til slíks munu fá
dæmi og fylgdist af áhuga með atburðum líðandi
stundar. Jóhanna hefur árum saman verið einkar
ötull og góður félagi í Kvenréttindafélagi Islands.
Hún var um tíma í stjórn þess, en nú mörg undan-
farin ár heiðursfélagi. Það var því eigi að tilefnis-
lausu að ritnefnd „19. júní“ bað mig að hafa við-
tal við hana fyrir blaðið. Ég gat ekki neitað þess-
ari málaleitan, þótt svo hittist á, að ég væri sæmi-
lega störfum hlaðin fyrir og hafi að vísu rætt við
hana áður fyrir okkar ágæta blað. Ég vísa því til
þessa fyrra viðtals okkar Jóhönnu, sem er að finna
í „19. júní“ árið 1959. — En alltaf finnst mér
skemmtilegt og lærdómsríkt að ræða við Jóhönnu,
því að margs er að minnast frá hennar löngu og
starfsömu ævi.
Einn eftirmiðdag í apríl fer ég að hitta Jóhönnu
á hinu vistlega heimili hennar að Lynghaga 10.
Við röbbuðum fyrst dálítið svona á við og dreif yfir
kaffibolli, en síðan fer ég að leiða hugann að er-
indi minu.
— Þú hefur áður sagt mér, Jóhanna, að þú hafir
gengið í Kvenréttindafélagið árið 1909, en það væri
gaman að heyra nánar um tildrögin til þess.
— Já, byrjunin var eiginlega, þegar reykvísk-
ar konur báru fram kvennalistann við bæjarstjórn-
arkosningarnar 1908, en Kvenréttindafélagið
beitti sér mjög fyrir því. Ég vann þá fyrir kvenna-
listann af beztu getu. Ég bjó um þessar mundir á
Lindargötunni, leigði hjá hjónunum Magneu Berg-
mann og Ara Antonssyni, verkstjóra. Magnea fékk
okkur þrjár konur, sem leigðum hjá henni, til að
ganga í Kvenréttindafélagið. Við sóttum fundi fé-
lagsins mjög vel og ég hlakkaði ævinlega til þeirra.
Fundirnir voru þá oft haldnir heima hjá Bríetu
Bjarnhéðinsdóttur að Þingholtsstræti 18, og veitti
hún þá jafnan fundarkonum kaffi.
— Þú hefur þá þekkt Bríetu vel?
— Já, það tókst strax með okkur góður kunn-
ingsskapur, sem hélzt meðan hún lifði, enda átt-
um við eftir að starfa saman að mörgum sameigin-
legum áhugamálum. Við höfðum til dæmis báðar
mjög mikinn áhuga fyrir að Hallveigarstaðir kæm-
ust upp. — En Jóhanna vann árum saman í fjár-
öflunarnefnd Hallveigarstaða og var einnig um
skeið i framkvæmdanefndinni.
— Ég þekkti sömuleiðis Laufeyju Valdimars-
dóttur mjög vel, heldur Jóhanna áfram. Hún var
vissulega góð manneskja. Um hana má með sanni
segja, aö hún mátti ekkert aumt sjá, án þess að
langa þar úr að bæta.
19. JÚNÍ
5