19. júní - 19.06.1972, Blaðsíða 9

um að samþykkja ekki Kvennaskólafrumvarpið.
Ætlunin var að fá stuðning um 100 kvenna úr
sem flestum stéttum, en þegar undirskriftasöfn-
un var hafin s.l. sunnudag, reyndist áhugi á mál-
inu svo almennur, að ekki var unnt að halda
söfnuninni innan áætlaðra takmarka. Félag stúd-
enta í I-Icimspekideild hafði tekið Kvennaskóla-
frumvarpið til umræðu í blaði sínu ,,Garmi“ og
veitti málinu stuðning með söfnun undirskrifta.
1 gær var söfnun hætt, þar sem undirbúningur
leyfði ekki að hún yrði víðtækari en orðið var,
þó að óskum linnti ekki um að fá að styðja
áskorunina.“
illiwrétirfi kjuja í wkólaiiiáliini
Undirskriftir þessar urðu um 800 og hefðu
eins og að framan greinir sjálfsagt getað orðið
mun fleiri. Öllum mun í fersku minni hver úr-
slit þessa máls urðu á Alþingi, og tel ég ekki
þurfi að ræða það frekar.
Meðal þess sem bar á góma hjá Úum, sem
margar eru barnakennarar, voru skólabækur og
„jafnrétti kynjanna“ í þeim. Tóku þær hluta af
lestrar- og reikningsbókum, sem kenndar eru í
skólum landsins og gerðu könnun á þeim hvað
varðar þetta atriði. Fyrir hönd Úa skrifaði Ragna
Ólafsdóttir grein um máiið í Samvinnuna og
einnig í Morgunblaðið. Skal hér lítillega drepið á
nokkur atriði sem fram komu við könnun þessa.
Mun oftar er rætt um drengi en stúlkur í gm-
ræddum bókum. Þar sem rætt er um stúlkur
kemur mjög fram hin hefðbundna verkaskipting
kynjanna. Þær leika sér með brúður, tína blóm og
þvi um líkt, en þeir gera allt sem er skemmti-
legt og eitthvað vit þarf til að gera. Þar sem
rætt er um fullorðna er sama upp á teningnum.
Ef á annað borð eitthvað er talað um föðurinn
þá er hann auðvitað ekki heima heldur úti að
vinna eins og lög gera ráð fyrir, eða þá ef hann
er heima þá situr hann inni í stofu og lætur fara
vel um sig. En mamma, hún er alltaf heima, sí
iðin við að sauma, þrífa, baka og því um líkt . .
Ekki vinnur mamma heldur úti, en ef minnst er
á útivinnandi konur þá eru það helzt afgreiðslu-
stúlkur. Dæmigerðar fyrir stóran hlut bókanna
eru setningar sem þessar: „Fín og góð frú það
vil ég vera.“ eða „Hann Bjössi er mesta gáfna-
ljósið í okkar bekk.“
Handavinnukennsla í skólum hefur fi’am til
þessa verið mjög hefðbundin og mjög glögg skil
verið gerð á handavinnu drengja og stúlkna.
Starfshópur innan Úanna gerði könnun á þessum
málum og skrifaði Ásdís Skúladóttir grein um
málið sem birtist í Menntamálum og hún hefur
einnig skrifað grein um handavinnkennsluna sem
birtist í Tímanum. Ég ætla mér að vitna að eins í
grein Ásdísar sem birtist í Menntamálum. Þar
segir m.a.:
„Drengir eiga að læra, samkvæmt námsskrá,
meðferð 53 verkfæra og sjö véla. Stúlkur eiga að
læra meðferð 4 verkfæra, (prjónar (2-5) nál,
heklunál, straujárn (strauborð) og einnar vél-
ar (saumavélar).
Markmið og verkefnaval handavinnunnar bygg-
ist greinilega á hefðbundinni verkaskiptingu
kvenna og karla, verkaskiptingu sem óðum er
áð hverfa, enda á hún ekki rétt á sér sem regla
né markmið í nútímasamfélagi.
Hér fer fram mismunandi kennsla með mis-
munandi markmiðum og verkefnum eftir kynj-
um og annað kynið hefur fleiri skyldunáms-
kennslustundir á grundvelli kynferðis síns, í skól-
um þar sem matreiðsla og hússtjórn er kennd.
Auk þess er stúlkum gegnum allt skyldunámið
ætluð meiri og minni heimavinna í handavinnu.“
Köiiiiiiii á hurualiók'iim
1 vetur sem leið gerðu Úur könnun á barnabók-
um sem út komu fyrir jólin. Samdi Lilja Aðal-
steinsdóttir greinargerð um málið og var hún
send ásamt bókalista til allra fréttastofnana. Hér
fer á eftir nokkur atriði úr greinargerðinni og
sýnishorn af bókalistanum.
„Yfirleitt hefur ekki verið nægjanlega til barna-
bóka vandað hérlendis, og fólk hefur látið efni
þeirra og gerð sig skipta of litlu máli, þegar þær
eru valdar til kaups. Til þess að barnabók geti tal-
izt góð þarf hún að hafa sömu kosti til að bera
og þær bækur fyrir fullorðna sem flokkast undir
bókmenntir; lifandi huga, frjótt og auðugt ímynd-
unarafl, sem tjáir sig i skýru og litríku máli.
Við athugun þeirra bóka er Úur tóku fyrir
19. JÚNÍ
7