19. júní - 19.06.1972, Qupperneq 14

Uppeldi karla
uppeldi kvenna
uppeldi manna
Fram að þessu hefur uppeldi barna að mesiu leyii
verið miðað við það, að ala upp drengi og ielpur siii
með hvoru móii. Blaðið leiiar áliis nokkurra manna
um, hvori æskileg væri breyiing á þessu og þá á
hvern háii.
Ég hef heyrt því varpað fram
í gamni — og nokkurri alvöru
þó, að enginn karlmaður ætti að
fá að ganga í hjónaband fyrr en
reynt væri, að hann kynni að
festa skammlaust hnapp á skyrt-
una sína. Sjálfsagt mætti þá með
svipuðum rökum halda því fram
að kona sem ekki getur rekið inn
réttan nagla eða skipt um öryggi
á rafmagnstöflunni sé ekki
hjónabandshæf. Vísast er þó,
að báðir aðilar teldu þessa skil-
mála harla órýmilega og rökin
að sama skapi léttvæg, þegar til
alvörunnar kæmi. Engu að síður
tel ég ekki úr vegi að velta þessu
lítið eitt nánar fyrir sér og skoða
í samhengi við þá spurningu, sem
hér liggur fyrir, hvort æskilegra
væri, að uppeldi barna breyttist
frá því sem nú tíðkast almennt,
í þá átt, að eitt og hið sama væri
látið ganga yfir bæði kynin, telp-
ur og drengi. f megin atriðum vil
ég svara þeirri spurningu játandi
en þó með dálitlum fyrirvara.
Það, hvort drengjum sé kennt
á heimili sínu eða í skólanum að
festa tölu á skyrtuna sína eða
stúlkunni að fara með hamar og
nagla, skiptir í sjálfu sér sára-
litlu máli, heldur hitt, hvort hann
eða hún er reiðubúin til að til-
einka sér þá þekkingu eða hæfni
sem til þarf að ieysa þau verk-
efni, stór eða smá, sem lífið rétt-
ir að honum, hvort hann eða hún
hefur áhuga, vilja og manndóm
til að hjálpa sér sjálf, spjara sig
í lífsbaráttunni.
Krafan á hendur heimili og
skóla um breytta afstöðu til upp-
eldis hinna gagnstæðu kynja er
eðliiegur þáttur í hinum alhliða
kröfum kvenna um aukið raun-
verulegt jafnræði kynjanna á
ýmsum sviðum þjóðfélagsins.
Sem slík á hún vissulega rétt á
sér.
Það er enginn vafi á því, að
allt fram á þennan dag hefur
ríkt allt of einstrengingsleg af-
staða tii verkaskiptingar og á-
hugasviða kynjanna, bæði sem
barna og fullorðinna. Þannig er
það auðvitað fráleitt, að drengir
og telpur í sömu f jölskyldu skuli
ekki taka til jafns þátt í heim-
ilishaldinu, eftir því sem aldur og
þroski leyfir. í stað þess að það
sé endilega ætlazt til þess af
telpunni, að hún hjálpi til við
matargerð, uppþvott eða önnur
þrif á heimilinu, sem getur hrein-
lega orðið til þess, að hún fær
minni tíma til að sinna per-
sónulegum áhugamálum heldur
en bróðir hennar, sem er undan-
þeginn slíkum skyldum. Að mínu
viti er það ekki lítill þáttur í
uppeldi, sem vill stefna að al-
hliða þroska, að hver einstakiing-
A5 spjara sig í líísbaráttunni
12
19. JÚNÍ