19. júní - 19.06.1972, Qupperneq 28

Adda Bára Sigfúsdóttir tók við
starfi sem aðstoðarmaður ti’ygg-
ingaráðherra 15. okt. 1971.
Hún segir:
Ég á ekki von á stórvægilegri
breytingu alveg á næstunni, en
það yrðu mér mikil vonbrigði, ef
ekki verða orðin gagnger um-
skipti að 10—15 árum liðnum.
Þessa hugmynd byggi ég fyrst
og fremst á viðhorfi unglinga
innan við tvítugt. Þau eru svo
afdráttarlaust jafnréttisfólk, og
ég geri mér vonir um, að þau
haldi áfram að vera það og móti
þjóðfélagið eftir því. Við eigum
að vísu myndarlegan hóp kvenna
sem kominn er yfir unglingsárin
og nokkra karlmenn, sem vinna
að því að ryðja hindrunum
venjubundinna viðhorfa úr vegi,
en þar er ennþá aðeins um fram-
varðarsveitir að ræða.
Áður en við komumst það
iangt, að ábyrgðarstöður skiptist
nokkurn veginn jafnt milli
kvenna og karla þarf að móta
heimilishætti og ytri aðstæður,
sem gera konum almennt kleift
að stunda störf sem krefjast full-
Síðan „19, júní“ kom út í fyrra hef-
ur það gerzt, að fjórar konur hafa ver-
ið kvaddar til starfa, sem að virðingu,
ábyrgð og verðmæti töldust þau, að
hingað til hefði verið venjulegra að
kartar gegndu þeim.
Talan fjórir verður til þess, að hug-
urinn staldrar við atburð, sem gerðist
fyrir meira en sex tugum ára eða árið
1908.Þá var það, að tæpum mánuði
eftir að konur höfðu hlotið full rétt-
indi til kosninga og kjörgengis í bæj-
arstjórn Reykjavíkur, að þær fengu
fjóra bæjarfulltrúa kosna, allar kon-
urnar sem buðu sig fram. Ekki fylgdu
konur þessar sigri fastar eftir en það,
að síðan hafa aldrei fjórar konur sam-
tímis verið kosnar borgar- eða bæjar-
fulltrúar í Reykjavík.
Sú spurning verður því áleitin nú,
hvort að viðhorf til verðleika kvenna,
á sviði ábyrgðar og hæfni til starfa sé
að breytast og þess verði ekki langt að
bíða að það teljist ekki til tíðinda að
konum sé falin embætti og ábyrgðar-
störf til jafns við karla, eða er hér um
tilviljun að ræða, og erum við enn í
sama farinu og 1908 að fylgja engum
sigri eftir. En hvað segja þessar um-
ræddu konur sjálfar. Eru þær bjart-
sýnar?
V. B.
komins vinnudags án þess að um
gersamlega óhæfilegt vinnuálag
verði að ræða.
1 þessu efni hefur þróunin ver-
ið hæg undanfarna áratugi, en sú
mikla umræða um stöðu kvenna,
sem nú fer fram, hlýtur að leiða
til raunverulegra umskipta. Ég
er mjög bjartsýn.
Adda Bára Sigfúsdóttir.
Ingibjörg Magnúsdóttir tók
við starfi deildarstjóra í heii-
brigðisráðuneytinu í nóvember
1971.
Hún segir:
Já, ég er bjartsýn á það. Sér-
staklega vegna þess, að fleiri
konur hlutfallslega hljóta aðra
menntun nú en fyrr á árum. Það
er að hverfa sá hugsunarháttur,
að öllum konum dugi skyldunám
og húsmæðraskóli til að búa sig
undir framtíðarstörf. I vor mun
um þriðjungur þeirra stúdenta
er brautskráðir verða vera kon-
ur, en fyrir um 30 árum voru
1—3 konur af hverjum 45 stúd-
entum. Án efa fara margar þess-
ara kvenna í framhaldsnám.
Mér finnst konum nú mestur
vandi á höndum að sameina vel
störf utan heimilis, er krefjast
ábyrgðar og átaka, þeim störf-
um, er þær sinna í heimili, sem
eru ekki síður ábyrgðarmikii,
sérstaklega uppeldi barna.
Hvað varðar mitt starf hér og
ráðningu í það, er það ekki mæli-
kvarði á verðleika kvenna til
jafns við karla. Til grundvallar
26
19. JÚNÍ