19. júní - 19.06.1974, Blaðsíða 21

herforingjar. í lögunum stendur, að fyrir
sömu vinnu eigi að greiða jafnhá laun. Það
finnast þó smugur framhjá þessu ákvæði,
þannig að atvinnurekandi getur haldið kon-
unum niðri með því að titla störf þeirra
þannig. Frakkland er þó langt á undan ná-
grannalöndunum í sambandi við launajafn-
rétti. í blaðaauglýsingum er oft tekið fram
af hvaða kyni umsækjandinn eigi að vera.
Ef jafnmenntaðir umsækjendur af báðum
kynjum sækja um starf, er karlmaðurinn
yfirleitt tekinn fram yfir konuna, þar sem
sagt er að konan þurfi það mikið að vera
heima yfir veikum börnum o. s. frv. Hug-
sjónir flestra kvenna eru og þær, að aðal-
atriðið sé að vera góð eiginkona og móðir.
. . . iiiii íclagslcgu liliftina?
Þær konur, sem taka þátt í opinberu lífi, eru
yfirleitt ógiftar og barnlausar, því að hinar
hafa alls engan tíma til þess arna. Það hefur
ekki þótt viðkunnanlegt, að giftar konur
færu einar í bíó á kvöldin eða á kaffihús,
þótt eiginmenn þeirra megi gera það. En
konurnar gera sér æ betur Ijóst óréttlætið
i kerfinu, og ungar konur kæra sig ekki um
jafn erfið lífsskilyrði og mæður þeirra
bjuggu við. Fjölmiðlar hafa og gert mikið
til að opna augu manna fyrir þessum vanda,
t. d. með góðum sjónvarpsþáttum, þar sem
fylgst var með daglegum störfum kvenna
í mismunandi stéttum heilan dag. Konur
kusu yfirleitt eins og eiginmenn þeirra, en
nú eru þær farnar að hafa sínar eigin stjórn-
málaskoðanir í æ ríkari mæli. Rauðsokkur
fá fleiri og fleiri fylgismenn. Fyrsta baráttu-
mál þeirra var frjálsar fóstureyðingar og
verða þær leyfðar nú með vorinu 1974.
Ég persónulega hef alltaf kunnað vel að
meta það að vera kona í Frakklandi, því að
þrátt fyrir allt eru konur mikils metnar þar
og karlmenn hafa glöggt auga fyrir kostum
þeirra. Sem lokaorð mætti koma með sögu
úr franska þinginu, þegar kvenþingmaður
nokkur tók eitt sinn til máls og var mikið
niðri fyrir, þar sem henni fannst ekki nógu
mikið mark á sér tekið: .,Þrátt fyrir nllt er
nú ekki ýkja mikill munur á kynjunum,“
sarði hún. Þá stóð allur karlþingheimur
upp og hrópaði að bragði: „Vive la differ-
ence,“ sem útleggst á islensku: Iifi mismun-
urinn. S. S.
-------------------------------------^
ÆVIMINNINGABÓK
Menningar-
og minningasjóðs kvenna,
fæst á skrifstofu sjóðsins að Hallveigarstöðum. Sími 18156.
Æviminningabækurnar eru tilvalin tækifærisgjöf.
v______
19. JÚNÍ
19