19. júní - 19.06.1974, Qupperneq 25

BIiiul stúlka að lesa slærðfræði.
sjáandi börnum og tengjast þeim félagslega, um
leið og þau læra sömu námsgreinarnar, má þar
t. d. nefna söngtím.
Sú reynsla sem fengist hefur með því að hafa
sameiginlega kennslu fyrir blind börn og sjáandi,
hefur reynst þýðingarmikil í sambandi við félagslega
aðlögun þessara barna. Því fyrr sem þessi aðlögun
getur hafist, þvi betri árangurs er að vænta. Þetta sið-
ast nefnda á þó ekki aðeins við um blindu börnin,
það á ekki siður við þau heilbrigðu og sjáandi. Því
fyrr sem þau læra að umgangast þessa fötluðu jafn-
aldra sína, þvi meiri líkur eru á, að samskipti þeirra
verði eðlileg og byggist ekki á of mikilli vorkunnsemi
og hlifð.
Þeir aðilar sem lengi hafa starfað að þessum mál-
um telja, að áfram beri að stefna i átt til sameining-
ar kennslu og uppeldi blindra bama í sem nánust-
um tengslum við hinn almenna skóla eftir þvi sem
tök eru á. Hins vegar hljóta blind börn ætíð að
þarfnast meiri einstaklingskennslu og annars konar
tækni við t. d. lestrarkennslu heldur en venjuleg
heilbrigð böm.
Kennsla blindra barna
Blindraskólinn í Reykjavík var stofnaður árið 1933
af Blindravinafélagi Islands. Kennsla blindra mun
þó hafa verið byrjuð áður, en sú kennsla var látin
í té af einkaaðilum og var aðallega fyrir fullorðna.
Blindraskólinn hefur tekið við bömum frá 7 ára
aldri, enda fylgir skólinn hinum almennu fræðslu-
lögum og samkvæmt þeim eru blind böm ekki
skólaskyld fyrr en almenn fræðsluskylda hefst við
7 ára aldur.
Skólinn hefur frá upphafi verið starfræktur af
Blindravinafélagi íslands, lengst af til húsa að
Bjarkargötu 8 í Reykjavik, þar sem böm utan af
landi gátu dvalið í heimavist. Frá því árið 1971
hefur Blindraskólinn verið til húsa i Laugarnesskól-
anum í Reykjavik, en án heimavistar.
Síðastliðinn vetur voru i skólanum 4 nemendur,
allir úr Reykjavík nema einn, og hefur svipaður
fjöldi verið ár hvert, síðustu áratugina. Fæðingartala
blindra barna er mjög lág. Börnin eru i skólanum
4-5 kennslustundir daglega. Þau njóta að sjálfsögðu
sérkennslu hjá blindrakennara, sem miðast við þeirra
fötlun, hins vegar fá þau að sækja tíma í almennum
bekkjum skólans eftir þvi sem þau hafa getu til, og
þannig er reynt að gefa þeim tækifæri til að venjast
Vangefin börn
Sú venja hefur lengi tiðkast að skipta vangefnum
í þrjá flokka eftir vitsmunalegum þroska. Eftirfar-
andi hugtök eru oftast notuð i alþjóðlegum fræðirit-
um yfir þessa skiptingu, þ. e. a. s. Idiotia, Imbecilitas
og Debilitas. Þeir sem falla undir fyrstu tvo flokk-
ana hafa greindarvdsitölu frá 0-50, þeir sem mælast
með greindarvisitölu á bilinu milli 50-70 flokkast
undir Debil-stigið. Sameiginlegt með öllum þessum
hópum, sem mælast með greindarvísitölu lægri en
70 stig, er samkvæmt ofannefndri skilgreiningu, að
þeir eru vangefnir. Greindarvisitala hjá meðal-
greindu barni er um 100 stig.
Hér á landi er af löggjafans hálfu greint á
milli þeirra, sem flokkast á Imbecilstig eða lægra
og þeirra sem eru á Debilstigi. Börn, sem hafa
greindarvísitölu 50-70 (debil) skulu ekki vistuð á
stofnunum fyrir vangefna, þau eiga að geta tekið
bóklegri kennslu og starfsþjálfun og samkvæmt lög-
um eiga þau skýlausan rétt til kennslu við sitt hæfi,
eins og heilbrigð böm. Hér verður ekki fjallað nán-
ar um sérkennslu vangefinna bama utan stofnana,
þar sem sérstakur kafli í þessum greinaflokki verður
um Höfðaskólnnn í Reykjavik, sem er eini sérskól-
inn á landinu fyrir vangefin börn.
19. JÚNÍ
23